Tawuła wczesna - uprawa, cięcie, rozmnażanie
Tawuła wczesna na przełomie kwietnia i maja obsypuje się drobnymi, białymi kwiatami. Jest przy tym mało wymagająca, odporna na suszę, mróz i zanieczyszczone powietrze. Dlatego jest doskonałym wyborem zarówno do ogrodu jak i na tereny zieleni miejskiej. Zobacz, jak wygląda uprawa tawuły wczesnej oraz poznaj sposoby na cięcie i rozmnażanie tego krzewu.
Tawuła wczesna - Spirea arguta
Fot. Jonathan Billinger, CC BY-SA 2.0, Wikimedia Commons
Jak wygląda tawuła wczesna
Tawuła wczesna (Spiraea x arguta) jest mieszańcem powstałym w 1880 w wyniku skrzyżowania dwóch gatunków tawuły: Spirea multiflora i Spirea thunbergii. Ten krzew liściasty kwitnący wiosną ma luźny pokrój i dorasta do 1,5-2,0 m wysokości. Tawuła wczesna rośnie dość wolno. Cienkie, łukowato wygięte pędy są gęsto pokryte przez niewielkie, lancetowate, zielone liście. Bardzo drobne, białe kwiaty tawuły wczesnej są zebrane w siedzące baldachogrona pokrywające całą długość pędów. Tawuła wczesna jest jedną z najwcześniej kwitnących tawuł - jej kwiaty rozwijają się na przełomie kwietnia i maja na pędach ubiegłorocznych.
Tawuła wczesna - zastosowanie, gdzie sadzić
Ze względu na niewielkie rozmiary i bardzo obfite kwitnienie, tawuła wczesna sprawdza się w dużych i małych ogrodach. Ta odporna na zanieczyszczenia oraz mało wymagająca roślina doskonale nadaje się także na tereny zieleni miejskiej. Można sadzić ją pojedynczo lub w grupach. Po zakończeniu kwitnienia, gęsto ulistnione pędy tawuły wczesnej stanowią ładne tło dla gatunków roślin kwitnących w późniejszym terminie, takich jak: pęcherznica kalinolistna, pięciornik krzewiasty, berberys Thunberga, jeżówka purpurowa, rudbekia owłosiona czy aksamitka wzniesiona. Dobrze prezentują się także swobodne i formowane żywopłoty z tawuły wczesnej oraz szpalery rosnące wzdłuż ogrodzeń, budynków czy dróg.
Tawuła wczesna - Spirea arguta
Fot. Wilhelm Zimmerling PAR, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons
Tawuła wczesna - uprawa
Tawuła wczesna jest dość łatwa w uprawie i ma niewielkie wymagania. Krzew ten najobficiej kwitnie w pełnym słońcu. Preferuje gleby przepuszczalne i piaszczysto-gliniaste, ale poradzi sobie prawie na każdym podłożu za wyjątkiem ciężkiego i podmokłego. Tawuła wczesna jest przy tym odporna na zanieczyszczone powietrze, suszę oraz mrozy (strefa mrozoodporności roślin 6).
Tawuła wczesna - Spirea arguta
Fot. JJ Harrison PAR, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons
Odporna tawuła nie wymaga szczególnej pielęgnacji - wystarczy wczesną wiosną wykonać nawożenie wieloskładnikowym nawozem mineralnym. Młode okazy w pierwszych latach uprawy można sporadycznie podlewać w czasie suchej i upalnej pogody. Ściółkowanie krzewów korą ogrodową lub kompostem ułatwi odchwaszczanie oraz ograniczy parowanie wody z podłoża.
Tawuła wczesna - cięcie
Tawuła wczesna ma naturalnie ładny i regularny pokrój niewymagający korekty. Natomiast cięcie tawuły wczesnej potrzebne jest do zachowania dobrego stanu sanitarnego oraz obfitego kwitnienia. Wynika to z faktu, iż tawuły mają tendencję do nadmiernego zagęszczania się i słabszego kwitnienia wraz z wiekiem.
Tawułę wczesną przycinamy po kwitnieniu, czyli zazwyczaj z końcem maja lub w czerwcu. W tym terminie wycinamy u podstawy stare i słabo kwitnące pędy a pozostałe przycinamy o 1/3 długości. Co 4-5 lat warto prześwietlić krzewy wycinając wszystkie stare pędy tuż nad ziemią. Takie cięcie sanitarne odmłodzi krzew i wpłynie pozytywnie na obfite kwitnienie.
Tawuła wczesna - rozmnażanie
Tawułę wczesną można rozmnażać przez sadzonki półzdrewniałe pobierane latem lub sadzonki zdrewniałe pobierane późną jesienią.
mgr inż. Anna Błaszczuk
Przeczytaj również:
- Choroby tawuły. Tawuła nie kwitnie, brązowieje i usycha
- Tawuła van Houtte'a - odmiany, uprawa, cięcie, rozmnażanie
- Kalina koralowa - uprawa, odmiany, choroby
- Ogród biały - rośliny kwitnące na biało, białe owoce i liście
Opracowano na podstawie:
1. W. Bugała, Drzewa i krzewy, PWRiL, Warszawa 1979, s. 270-271;
2. M. Czekalski, Liściaste krzewy ozdobne, PWRiL, Poznań 2006, s. 184-185;
3. M. Czekalski, Krzewy i drzewa liściaste, PWRiL, Warszawa 1995, s. 64-65.