Stihl Cash Back

Krzewy liściaste kwitnące latem

Poznaj ciekawe krzewy liściaste kwitnące latem, które zmienią twój ogród w kolorową i pachnącą oazę. Większość z tych efektownych i niezbyt wymagających krzewów ozdobnych kwitnie przez całe lato przyciągając ptaki, motyle oraz owady zapylające. Oto lista atrakcyjnych krzewów kwitnących w miesiącach letnich!

Krzewy liściaste kwitnące latem
Krzewy liściaste kwitnące latem

Abelia wielkokwiatowa

Abelia wielkokwiatowa (Abelia grandiflora) należąca do rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) jest gatunkiem pochodzącym z Chin. Kopulasty pokrój abelii jest gęsty a roślina dorasta do 1,5-2,5 m wysokości. Czerwonobrązowe, cienkie pędy są porośnięte przez błyszczące, kolorowe, pstre liście. Od lipca aż do października utrzymują się trąbkowate kwiaty abelii wielkokwiatowej. Białe, pachnące kwiaty są zebrane w grona i wabią owady zapylające.

Ten liściasty krzew kwitnący latem preferuje stanowiska zaciszne i słoneczne. Nie jest w pełni mrozoodporny - znosi spadki temperatury do ok. -18°C. Najlepiej rośnie na żyznej, lekko wilgotnej glebie, chociaż toleruje krótkotrwałe susze. Abelię można rozmnażać latem przez sadzonki półzdrewniałe.

Abelia wielkokwiatowa
Abelia wielkokwiatowa - Abelia grandiflora
Fot. Wouter Hagens, Public domain, Wikimedia Commons

Dereń kousa

Dereń kousa (Cornus kousa) należący do rodziny dereniowatych (Cornaceae) występuje w stanie naturalnym w Japonii i Chinach. Dorasta do 3 m wysokości i ma szeroki, gęsty pokrój. Najlepiej prezentuje się jako soliter. Cienkie pędy derenia porastają duże, eliptyczne liście, które jesienią przebarwiają się na bordowo, czerwono i żółto. Dereń kousa to krzew liściasty kwitnący wiosną i latem - od maja do lipca. Posiada przepiękne gwiaździste kwiaty, zebrane w główkowate kwiatostany otoczone białymi lub lekko różowymi podsadkami. We wrześniu pojawiają się bardzo dekoracyjne owoce barwy czerwonej przypominające maliny lub owoce liczi.

Dereń kousa
Dereń kousa - Cornus kousa
Fot. Konrad Lackerbeck, CC0, via Wikimedia Commons

Krzew najlepiej rozwija się w miejscach słonecznych i półcienistych oraz osłoniętych od wiatru. Gleba powinna być próchnicza, żyzna, przepuszczalna, wilgotna i lekko kwaśna. Dereń kousa jest odporny na mróz do -23°C, ale słabo znosi susze. Gatunek ten jest rozmnażany przez sadzonki i nasiona.

Hortensja ogrodowa

Hortensja ogrodowa (Hydragena macrophylla) należy do rodziny hortensjowatych (Hydrangeaceae) i jest krzewem osiągającym do 1,5 m wysokości. Wzniesione pędy hortensji gęsto porastają eliptyczne, ostro zakończone liście. Największą ozdobą tego liściastego krzewu kwitnącego latem są utrzymujące się aż do przymrozków pachnące kwiaty. Zebrane w duże półkuliste kwiatostany kwiaty hortensji ogrodowej mogą mieć barwę: białą, różową bądź niebieską.

hortensja ogrodowa
Hortensja ogrodowa - Hydrangea macrophylla
Fot. pixabay

Wilgociolubna hortensja preferuje żyzne, próchnicze i kwaśne gleby oraz słoneczne lub półcieniste stanowiska. Jest rośliną mrozoodporną zaliczaną do strefy mrozoodporności roślin 6A. Hortensję ogrodową rozmnażamy z sadzonek zielnych.

Itea wirginijska

Itea wirginijska (Itea virginica) pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej. Może być sadzona w pojemnikach, na brzegach zbiorników wodnych oraz jako umocnienie skarp. Jest wolno rosnącym, gęstym krzewem osiągającym do 1,5 m wysokości. Wzniesione, mocno rozgałęzione pędy itei są pokryte lancetowatymi zielonymi liśćmi jesienią przebarwiającymi się na pomarańczowo lub czerwono. Przez całe lato możemy podziwiać pachnące, drobne, kremowe kwiaty zebrane w wąskie, gęste, długie grona.

Itea wirginijska
Itea wirginijska - Itea virginica
Fot. Wouter Hagens, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons

Itea wymaga stanowiska słonecznego lub lekko cienistego oraz lekko kwaśnych, żyznych i przepuszczalnych gleb. Ten kwitnący latem krzew ozdobny jest wystarczająco mrozoodporny, żeby przetrwać zimę w naszym klimacie, ale w rejonach o ostrzejszym klimacie zaleca się zabezpieczać rośliny przed mrozem. Rozmnażamy ją wczesną wiosną przez podział lub wczesnym latem z sadzonek półzdrewniałych.

Jaśminowiec wonny

Jaśminowiec wonny (Philadelphus coronarius) jest krzewem osiągającym do 3 m wysokości. Wzniesione pędy u starszych okazów mogą się przewieszać. Wąskie, ostro zakończone liście jaśminowca są ciemnozielone i mają podwinięte brzegi. Przez całe lato możemy zachwycać się kremowobiałymi kwiatami jaśminowca o przyjemnym, mocnym zapachu.

Jaśminowiec wonny
Jaśminowiec wonny - Philadelphus coronarius
Fot. pixabay

Jaśminowce dobrze prezentują się jako solitery, ale można je także sadzić w grupach, jako żywopłoty formowane i swobodne szpalery. Te krzewy ozdobne kwitnące latem preferują stanowiska słoneczne do półcienistych oraz żyzne, przepuszczalne gleby. Mrozoodporny i wytrzymały na suszę jaśminowiec dobrze znosi także zanieczyszczone, miejskie powietrze. Możemy rozmnażać go przez sadzonki półzdrewniałe pobierane w drugiej połowie lata.

Lejcesteria piękna

Lejcesteria piękna (Leycesteria formosa) jest atrakcyjnym krzewem kwitnącym latem pochodzącym z południowo - zachodnich Chin oraz z Himalajów. Wzniesione, niebieskozielone pędy dorastające do 2 m wysokości są porośnięte przez ciemnozielone, sercowate liście. Lajcesteria niezwykle efektownie kwitnie od lata do jesieni. Zebrane w kłosy kwiaty - bordowe od zewnątrz - wewnątrz kryją białe płatki. Po przekwitnięciu lajcesteria zawiązuje kuliste, ciemnofioletowe i jadalne owoce.

Lejcesteria piękna
Lejcesteria piękna - Leycesteria formosa
Fot. pixabay

Ta średnio wrażliwa na mróz roślina znosi spadki temperatury do około -15°C, dlatego w chłodniejszych rejonach warto sadzić ją w pojemniku. Roślina wymaga stanowiska słonecznego i osłoniętego od wiatru a gleby żyznej i przepuszczalnej. Wraz z nadejściem zimy lajcesterie rosnące w gruncie ściółkujemy oraz osłaniamy agrowłókniną. Krzew możemy rozmnożyć z nasion jesienią lub przez sadzonki zielne latem.

Róża pomarszczona

Róża pomarszczona (Rosa rugosa) jest krzewem o wzniesionym pokroju osiągającym do 2 m wysokości. Grube pędy są gęsto pokryte drobnymi kolcami i porośnięte pomarszczonymi, zielonymi liśćmi. Ten dekoracyjny krzew kwitnie od czerwca do października. Pojedyncze, delikatne kwiaty róży pomarszczonej mogą być różowe lub białe. Kuliste owoce i płatki kwiatowe nadają się na przetwory.

róża pomarszczona, Rosa rugosa - kwiaty
Róża pomarszczona - Rosa rugosa
Fot. depositphotos

Róża pomarszczona ma niewielkie wymagania, dobrze rośnie na stanowisku słonecznym i ciepłym oraz na żyznej i dość suchej glebie. Gatunek jest odporny na mróz i suszę. Róża pomarszczona sprawdza się na rabatach, można obsadzać nią nawet duże powierzchnie lub prowadzić w formie żywopłotu. Najłatwiej rozmnożyć ją z sadzonek półzdrewniałych pobieranych pod koniec lata lub z sadzonek zdrewniałych pobieranych na początku jesieni.

Tawuła Billarda

Tawuła Billarda (Spirea billardii) należąca do rodziny różowatych (Rosaceae) pochodzi z Japonii i jest krzewem kwitnącym latem o zwartym, gęstym pokroju. Wzniesione pędy tawuły dorastają do 2 m wysokości. Eliptyczne liście są zielone o lekko ząbkowanych brzegach. Od czerwca do sierpnia rozwijają się drobne, różowe kwiaty tawuły zebrane w wiechowate kwiatostany.

Tawuła Billarda
Tawuła Billarda - Spirea billardii
Fot. Florian Pépellin, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons

Ta mało wymagająca roślina dobrze rośnie na stanowisku słonecznym oraz umiarkowanie zasobnej i wilgotnej glebie. Tawuła Billarda jest odporna na mróz, suszę i miejskie zanieczyszczenia. Można ją rozmnażać z sadzonek półzdrewniałych pobieranych późnym latem.

Tawuła drobna

Tawuła drobna (Spirea bumalda) to niewielki krzew liściasty kwitnący latem. W odróżnieniu od większości tawuł, tawuła drobna dorasta zaledwie do 0,8 m wysokości. Ma gęsty i zwarty pokrój a jej pędy są porośnięte przez eliptyczne, ostro zakończone liście. Drobne kwiaty w barwach od różowej do ciemnoróżowej są zebrane w gęste baldachogrona. Czas kwitnienia tawuły drobnej jest długi i twa od lipca do września.

Tawuła drobna
Tawuła drobna - Spirea bumalda
Fot. Scrumshus, Public domain, Wikimedia Commons

Tawuła wymaga stanowiska słonecznego, a gleby dość żyznej i lekko wilgotnej. Jak większość tawuł jest odporna na mróz. Można ją rozmnożyć z sadzonek półzdrewniałych pobieranych późnym latem.

Przeczytaj również:

Opracowano na podstawie:
1. W. Bugała, Drzewa i krzewy dla terenów zieleni, PWRiL, Warszawa 1979, s. 292, 555, 378;
2. M. Czekalski, Krzewy i drzewa liściaste, PWRiL, Warszawa 1995, s. 22, 28;
3. M. Mynett, M. Tomżyńska, Krzewy i drzewa ozdobne liściaste i iglaste, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 199, s. 45, 48, 67.