Jaśmin nagokwiatowy - zastosowanie, uprawa, cięcie, rozmnażanie

Jaśmin nagokwiatowy to kwitnący przez całą zimę krzew o wiotkich, długich pędach. Złociste, pachnące kwiaty jaśminu rozwijają się na nagich łodygach od października aż do kwietnia. Zobacz jak wygląda uprawa jaśminu nagokwiatowego w ogrodzie i jakie zastosowanie może mieć ta roślina. Podpowiadamy jak prawidłowo wykonać cięcie jaśminu oraz jakie są sposoby na rozmnażanie jaśminu nagokwiatowego.

Jaśmin nagokwiatowy - Jasminum nudiflorum
Fot. pixabay

Jak wygląda jaśmin nagokwiatowy?

Jaśmin nagokwiatowy (Jasminum nudiflorum) to krzew z rodziny oliwkowatych (Oleaceae) występujący naturalnie w zachodnich Chinach. Łacińska nazwa gatunku wywodzi się od perskiego yasmin lub yasamin oznaczającego jaśmin oraz nudiflorum, co oznacza "kwiaty przed liśćmi" lub "nagi". Do Europy jaśmin nagokwiatowy został sprowadzony w 1844 roku przez brytyjskiego kolekcjonera roślin Roberta Fortune’a, który natknął się na tę roślinę w szkółce roślin w Szanghaju. Zachwyciły go złociste kwiaty kontrastujące z zimowym otoczeniem.

W naszych warunkach jaśmin nagokwiatowy dorasta do wysokości od 1,5 do 2 m i może przybierać formę luźnego, szerokiego krzewu o przewieszających pędach lub pnącza prowadzonego przy podporach. Wiotkie pędy jaśminu nie są wyposażone w organy czepne i nie owijają się wokół podpór, ale z łatwością można je mocować do krat lub pergoli.

Elastyczne pędy jaśminu porastają trójdzielne, zielone liście opadające na zimę. Z dużych pąków już w październiku rozwijają się złociste i błyszczące kwiaty jaśminu nagokwiatowego. Kwiaty te rozwijają się stopniowo w zależności od pogody i mogą się utrzymywać nawet do kwietnia. Odporne na mróz pąki kwiatowe wytrzymują spadki temperatury do -19°C a rozwinięte kwiaty do -5°C.

Jaśmin nagokwiatowy - Jasminum nudiflorum
Fot. pixabay

Owoce jaśminu nagokwiatowego to niewielkie, czarne jagody. Niestety w naszych warunkach klimatycznych roślina ta rzadko zawiązuje owoce.

Jaśmin nagokwiatowy - zastosowanie

W naturze jaśmin nagokwiatowy rośnie przy drogach, wzdłuż skarp i skalistych wąwozów. Łatwo się rozprzestrzenia, zakorzeniając się wszędzie tam, gdzie ma kontakt z glebą, co czyni go doskonałą rośliną do okrywania gruntu. Jeśli Twoim celem nie jest zastosowanie jaśminu nagokwiatowego jako rośliny okrywowej, upewnij się, że posadzisz go w miejscu, w którym można go łatwo przycinać i ograniczyć rozprzestrzenianie.

Jaśmin nagokwiatowy - Jasminum nudiflorum
Fot. pixabay

Wszechstronnie wykorzystywany jaśmin może rosnąc swobodnie jako rozłożysty krzew sadzony wzdłuż murów, ścian lub ogrodzeń, a także w eksponowanych miejscach jako soliter. Wiotkie pędy jaśminu można także rozpościerać na kratownicach czy trejażach. Tworzą wówczas efektowne osłony i zielone ściany. Jaśmin nagokwiatowy uprawiany w donicy znajduje zastosowanie na słonecznych, oszklonych tarasach i balkonach.

Jaśmin nagokwiatowy - Jasminum nudiflorum
Fot. Tadek, forum.PoradnikOgrodniczy.pl

Jaśmin nagokwiatowy - uprawa i wymagania

Jaśmin nagokwiatowy jest dość wrażliwy i wymagający, ale jednocześnie ma duże zdolności adaptacyjne i regeneracyjne. Uprawa jaśminu nagokwiatowego najlepiej udaje się na stanowiskach słonecznych i zacisznych, zabezpieczonych przed działaniem mroźnych, zimowych wiatrów.

Ziemia do uprawy jaśminu powinna być świeża i gliniasta, bogata w materię organiczną oraz lekko wilgotna. Duża przepuszczalność podłoża jest konieczna w uprawie jaśminu, ponieważ gatunek ten nie toleruje stagnującej wody.

Jaśmin nagokwiatowy - Jasminum nudiflorum
Fot. AnRo0002, CC0, Public Domain

Jaśmin nagokwiatowy - podlewanie

Przez cały rok należy dbać o to by ziemia nie wysychała, także w okresie zimowym, w przeciwnym razie jaśmin nie zakwitnie. W czasie upałów podlewamy go nawet 2-3 razy w tygodniu, natomiast zimą wystarczy 1-2 razy w miesiącu. Mimo, iż jaśmin wymaga dość wilgotnego podłoża, to dobrze radzi sobie z krótkotrwałą suszą.

Jaśmin nagokwiatowy - nawożenie

Żeby jaśmin szybko się krzewił oraz obficie kwitł, należy go nawozić wiosną i latem stosując nawozy mineralne wieloskładnikowe. Nawożenie jaśminu nagokwiatowego kończymy przed nadejściem jesieni. W uprawie jaśminu warto także ściółkować rośliny kompostem lub korą ogrodową, żeby zatrzymać wilgoć w glebie, ochronić korzenie przed mrozem oraz dostarczyć składników pokarmowych.

Jaśmin nagokwiatowy - zimowanie

Jaśmin nagokwiatowy zaliczany jest do strefy mrozoodporności roślin 7A. Oznacza to, że bez obaw o przemarznięcie można go uprawiać tylko w najcieplejszych rejonach Polski, głównie na terenach zachodnich. Nadejście dużego mrozu bardzo drastycznie przerywa kwitnienie jaśminu. Początkowo zmarznięte płatki kwiatowe nabierają barwy białej (fotografia poniżej), co nawet może ładnie wyglądać. Szybko jednak kwiaty brunatnieją i zamierają.

Zmarznięte kwiaty jaśminu nagokwiatowego stają się białe
Fot. B.E.Z., forum.PoradnikOgrodniczy.pl

Niepełna mrozoodporność jaśminu sprawia, że gdy temperatura spadnie poniżej -10°C, konieczne jest osłonięcie krzewów stroiszem lub słomianymi matami. Pędy jaśminu są dość wiotkie. Jeśli uprawiamy go w formie luźno rosnącego krzewu, przed nadejściem dużego mrozu, pędy jaśminu można związać sznurkiem i owinąć agrowłókniną lub innym materiałem osłonowym. Na szczęście duże zdolności regeneracyjne jaśminu nagokwiatowego sprawiają, że uszkodzone przez mróz okazy szybko się odbudowują.

Warto wiedzieć!
Zimą warto ściąć kilka pędów z pąkami i zabrać je do mieszkania. Pod wpływem ciepła kwiaty szybko się rozwiną i będziemy mogli cieszyć się kwitnieniem jaśminu niezależnie od warunków pogodowych na zewnątrz.

Jaśmin nagokwiatowy - cięcie

Jaśmin nagokwiatowy przycina się po kwitnieniu pod koniec zimy lub wiosną. Przeprowadza się przede wszystkim cięcie sanitarne jaśminu polegające na wycięciu pędów uszkodzonych, połamanych, przemarzniętych oraz zainfekowanych przez choroby. Przemarznięte końcówki pędów rozpoznamy po tym, że tracą swoją zieloną barwę i stają się jasnobrązowe lub czarne. Tak uszkodzone pędy przycinamy aż do zdrowego miejsca.

Jaśmin nagokwiatowy prowadzony jako pnącze szybciej się rozrasta i ładniej krzewi, gdy co kilka lat drewniejące pędy zostaną skrócone o połowę. W ten sposób skracamy przede wszystkim gałązki zbyt długie i pokładające się.

Zapamiętaj!
Jaśmin nagokwiatowy kwitnie na pędach 2-letnich i starszych. Dlatego nie należy nadmiernie ścinać grubszych przyrostów. Skracamy głównie gałęzie zbyt długie i pokładające się, które zaburzają estetykę rośliny. Zbyt radykalne wycięcie starych pędów sprawi, że jaśmin nie zakwitnie lub kwitnienie będzie bardzo słabe.

Jaśmin nagokwiatowy - rozmnażanie

Jaśmin nagokwiatowy jest bardzo łatwy do rozmnożenia ponieważ tam, gdzie pędy mają kontakt z podłożem, ukorzeniają się same. Preferowane jest rozmnażanie jaśminu przez odkłady oraz sadzonki.

Rozmnażanie jaśminu nagokwiatowego przez odkłady poziome

Żeby pozyskać nowe egzemplarze jaśminu nagokwiatowego wystarczy w okresie wiosennym przygiąć do ziemi długi, elastyczny pęd i przycisnąć go w kilku miejscach do podłoża przy pomocy haczyków lub kamieni. W ciągu kilku tygodni w miejscu zetknięcia z ziemią pojawią się korzenie. Po 10-12 miesiącach można odciąć od rośliny matecznej dobrze ukorzenione sadzonki i posadzić je w wybranym miejscu.

Rozmnażanie jaśminu nagokwiatowego przez sadzonki pędowe

W czerwcu lub lipcu pobieramy sadzonki zielne jaśminu a w październiku sadzonki zdrewniałe. Gotowe sadzonki jaśminu o długości 10 cm umieszczamy w podłożu do sadzonkowania - ukorzeniają się już po 3-4 tygodniach. Przez zimę należy je przechowywać w szklarni, a wiosną lub wczesną jesienią można posadzić na miejsce stale.

mgr inż. Anna Błaszczuk

Przeczytaj również:

• Drzewa i krzewy liściaste kwitnące zimą
• Rośliny ozdobne zimą - zimowe kwiaty i kolorowe pędy
• Forsycja pośrednia - odmiany, sadzenie, uprawa

Opracowano na podstawie:
1. M. Czekalski, Jaśmin nagokwiatowy w Działkowiec 2/2000, s. 9;
2. M. Czekalski, Liściaste krzewy ozdobne, PWRiL, Poznań 2006, s. 26-28;
3. A. Gawryś, Zimowy jaśmin w Magnolia 12/2013, s. 13-14;
4. A. Grabowska, L. Grabowska, Szkoła cięcia, Wydawnictwo "Szarotka", Filipowice 2018, s. 112.