Świdośliwa lamarcka - uprawa, sadzenie, pielęgnacja

Świdośliwa lamarcka jest rośliną bardzo polecaną do sadzenia w ogrodach działkowych i przydomowych z racji na wysoką mrozoodporność i niskie wymagania glebowe. Wiosną zdobią ją śliczne kwiaty, a jesienią pięknie przebarwiają się liście. Atrakcyjne są też owoce świdośliwy, nieco przypominające borówkę amerykańską. Poznaj sekrety uprawy świdośliwy, zobacz jak przeprowadzić jej sadzenie na działce i gdzie znaleźć najlepsze sadzonki świdośliwy!

Świdośliwa lamarcka kwitnie wiosną na biało

Jak wygląda świdośliwa lamarcka

Świdośliwa lamarcka (Amelanchier lamarckii) to jeden z ponad dwudziestu gatunków roślin należących do rodzaju świdośliwa. Gatunek ten pochodzi ze wschodniej Kanady. Przez dendrologów czasem błędnie jest zaliczany do gatunku świdośliwa kanadyjska (Amelanchier canadensis). Roślina ta może przybierać pokrój krzewu lub niewielkiego drzewa o wysokości 7 - 10 m oraz szerokości do 3 m. Zazwyczaj jednak sadzona w ogrodach w naszym klimacie nie przekracza wysokości 5 m.

Walory ozdobne świdośliwy lamarckiej ujawniają się już wiosną, gdy na przełomie kwietnia i maja roślina obficie rozkwita drobnymi, białymi kwiatami, zebranymi w krótkie grona o dł. do 4 cm.

Wraz z kwiatami na roślinie pojawiają się liście. Liście świdośliwy są eliptyczne lub lancetowatoeliptyczne, krótko i ostro zaostrzone na wierzchołku oraz zaokrąglone u nasady. Osiągają długość 4-10 cm. Ich brzegi są drobno piłkowane. Młode liście są brązowawe i biało owłosione, później stają się szarozielone. Jesienią przebarwiają się na atrakcyjną żółto-czerwoną barwę, stanowiąc dodatkową ozdobę krzewu w tym okresie.

Owoce świdośliwy, często porównywane do jagód borówki amerykańskiej, są kuliste, purpurowoczerwone, w miarę dojrzewania stają się coraz ciemniejsze. Dojrzewają w lipcu ale na roślinie mogą pozostawać dość długo. Posiadają liczne walory odżywcze i wybornie smakują. Są soczyste i słodkie. Doskonałe do spożycia na surowo, można je też suszyć (suszone przypominają rodzynki) oraz przyrządzać z nich kompoty. Często są dodawane do ciast i wykorzystywane jako składnik dżemów. Jeżeli wszystkich owoców nie zbierzemy z krzewów, będą one przyciągać liczne ptaki - szpaki, kwiczoły, rudziki, sroki, dla których stanowią doskonały przysmak.

Świdośliwa lamarcka rodzi kuliste, niewielkie owoce, przypominające jagody

Świdośliwa lamarcka - sadzenie

Sadzonki świdośliwy sprzedawane są zazwyczaj jako jednopędowe rośliny w pojemnikach. Dzięki temu bryła korzeniowa rośliny jest dobrze rozwinięta i nie ma ryzyka jej uszkodzenia. Najlepszym terminem sadzenia jest wiosna lub jesień, ale jak większość roślin w pojemnikach, sadzonki świdośliwy mogą być sadzone przez cały okres wegetacyjny.

Świdośliwa lamarcka ma niewielkie wymagania glebowe, jednak młodym, nowo sadzonym roślinom dla dobrego przyjęcia się warto zapewnić nieco lepsze warunki, niż te wymagane przez starsze egzemplarze. Najlepiej zatem przeprowadzić sadzenie świdośliwy do gleby żyznej, umiarkowanie wilgotnej, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym, na stanowisku dobrze nasłonecznionym.

Świdośliwa lamarcka - sadzonki w pojemnikach oferowane przez Sadowniczy.pl

Warto też wiedzieć, że roślin nie trzeba sadzić bardzo gęsto. Dzięki odrostom korzeniowym szybko się rozrastają, tworząc z czasem gęste zarośla czy żywopłoty.

Świdośliwa lamarcka - uprawa i pielęgnacja

Świdośliwa lamarcka wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych. Jest bardzo tolerancyjna wobec pH i struktury gleby. Najlepiej jednak rośnie na glebach próchniczych, piaszczysto-gliniastych o pH 6,0 do 7,5. W naszym klimacie jest też w pełni mrozoodporna. To bez wątpienia predysponuje ją do uprawy amatorskiej na działkach i w ogrodach przydomowych. Trzeba jednak pamiętać, że świdośliwa lamarcka źle znosi suszę oraz duże zanieczyszczenie powietrza.

Rozmnażanie świdośliwy jest bardzo łatwe. Roślina sama rozrasta się przez odrosty korzeniowe. Świdośliwy rozmnaża się też przez sadzonki zielne i półzdrewniałe, odkłady oraz z nasion. Czasem można też nabyć egzemplarze szczepione na podkładkach z irgi.

Świdośliwa lamarcka - cięcie

Cięcie świdośliwy lamarckiej nie jest skomplikowane. Roślina często sama rośnie w taki sposób, że po prostu cięcia nie wymaga. Poza tym świdośliwa tworzy owoce na pędach ubiegłorocznych i starszych. Nieumiejętnie ją tnąc możemy zatem usuwać gałęzie, które mogły by owocować.

Warto jednak wykonać przycinanie świdośliwy, jeśli chcemy aby roślina prezentowała się naprawdę ładnie i miała foremny pokrój.

Zalecany termin cięcia świdośliwy lamarckiej to wczesna wiosna, tuż przed rozpoczęciem wegetacji ale gdy minie już ryzyko dużych mrozów. Zazwyczaj dobrym terminem jest marzec.

Pierwsze cięcie świdośliwy dobrze jest wykonać po posadzeniu aby pobudzić roślinę do wzrostu i wytworzenia silnych pędów szkieletowych. Jeśli roślina sadzona jest na wiosnę, tniemy ją od razu po posadzeniu. Rośliny sadzone jesienią przycinamy najbliższej wiosny, gdyż cięte od razu jesienią mogą przemarznąć. Podczas tego cięcia znacząco skracamy wszystkie pędy.

Następnie pozostawiamy świdośliwę bez cięcia. Po 2-4 latach od posadzenia powinna rozpocząć owocowanie. W kolejnych latach prowadzimy jedynie cięcie sanitarne i prześwietlające świdośliwy. Każdej wiosny usuwamy gałęzie uszkodzone, połamane i przemarznięte. Wycinamy też te krzyżujące się ze sobą i nadmiernie zagęszczające koronę krzewu oraz położone zbyt nisko przy ziemi. Ogólnie jednak tych cięć nie powinno być zbyt wiele.

Dopiero po 6-8 latach konieczne może być silniejsze cięcie odmładzające świdośliwę.

Nabierz pewności w przycinaniu roślin owocowych

Jeżeli nie masz pewności jak wykonać cięcie lub po prostu boisz się to robić, pomoże Ci fantastyczna książka „Szkoła cięcia 2” poświęcona przycinaniu drzew i krzewów owocowych.

Jest to druga część bestsellerowej książki „Szkoła cięcia”, w której Autorki Lucyna i Alicja Grabowskie w prosty i jasny sposób wyjaśniały tajniki cięcia roślin ozdobnych. Pierwszą książkę "Szkoła cięcia" za prosty język i wyraźne, dokładne rysunki pokochali posiadacze ogrodów w całej Polsce. Książka szybko stała się bestsellerem - 20 tysięcy sprzedanych egzemplarzy!

„Szkoła Cięcia 2” sprawi, że nabierzesz pewności w przycinaniu drzew i krzewów owocowych i nauczysz się tak ciąć rośliny, aby rosły zgodnie z Twoimi oczekiwaniami oraz obficie owocowały. Po lekturze tej książki prawdopodobnie całkowicie zmieni się Twoje podejście do cięcia roślin!

Przeczytaj również:

Borówka brusznica - uprawa w ogrodzie
Borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea), określana też jako borówka czerwona, to niewysoka zimozielona krzewinka, osiągająca wys. 20 do 30 cm. W ogrodach może mieć zastosowanie jako zadarniająca roślina ozdobna, a także być źródłem owoców, wykorzystywanych na przetwory. Dzięki licznym zaletom, warto ją posadzić w ogrodzie. Więcej...

Truskawka pnąca - uprawa, pielęgnacja, odmiany
Aby samodzielnie uprawiać truskawki nie trzeba mieć własnego ogrodu. Na balkony i tarasy przebojem wdziera się, doskonała do uprawy doniczkowej, truskawka pnąca - plenna i owocująca aż do późnej jesieni. Zobacz jak wygląda uprawa truskawki pnącej w doniczczkach oraz które odmiany truskawek pnących są najlepsze do uprawy balkonowej w naszym klimacie. Więcej...

Kiwi, Aktinidia - właściwości, odmiany, uprawa
Aktinidie, zwane także chińskim agrestem to pnącza dostarczające nam bogatych w witaminę C owoców znanych jako kiwi. Aktinidie są nie tylko wspaniałymi roślinami sadowniczymi ale mogą również pełnić funkcje ozdobne. Ponadto są roślinami dość mało wymagającymi i odpornymi na choroby i szkodniki. Z tych względów warto spróbować uprawy kiwi na działce, szczególnie jeśli lubimy egzotyczne ciekawostki. Więcej...

Fot. Rasbak (kwiaty), Leo Michels (owoce), pliki publikowane na licencji CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/), źródło: Wikimedia Commons. Fot. sadzonki udostępnił sklep Sadowniczy.pl