Śliwa japońska - odmiany, uprawa

Śliwa japońska, wprawdzie jeszcze mało u nas znana, zyskuje coraz większą sympatię wśród amatorów ogrodnictwa. Ceniony jest oryginalny, egzotyczny pokrój korony tego drzewa oraz atrakcyjna i bogata paleta barw owoców. Cechy te sprawiają, że śliwy japońskie mogą stanowić niezwykle dekoracyjny element ogrodu. Poznaj odmiany śliwy japońskiej najlepsze do uprawy amatorskiej i zobacz jak wygląda uprawa śliwy japońskiej na działce. Oto wszystko co warto wiedzieć o śliwie japońskiej!

Śliwa japońska - Prunus salicina

Śliwa japońska (Prunus salicina) jest gatunkiem wywodzącym się z Chin, a nie, jak sugeruje nazwa, z Japonii. W Chinach ten gatunek śliw występuje naturalnie w stanie dzikim. Około 300-400 lat temu dzikie chińskie śliwy zaczęto uprawiać w Japonii, gdzie stały się bardzo popularne jako rośliny ozdobne i sadownicze. Z Japonii sprowadzone zostały do USA, gdzie zyskały miano śliw japońskich. Stały się tam tak bardzo popularne, że prawie wyparły z uprawy tradycyjną śliwę domową (Prunus domestica). Dzięki postępowi hodowlanemu śliwa japońska dotarła również do Europy, gdzie rozpowszechniona została głównie w krajach basenu Morza Śródziemnego. Do Polski po raz pierwszy śliwa japońska sprowadzona została w latach 70-tych XX wieku.

Śliwa japońska jest średniej wielkości drzewem owocowym (3-5 m wysokości), które bardzo wcześnie rozpoczyna okres wegetacji. Zaczyna kwitnąć już w marcu. Od śliwy domowej odróżniają ją węższe, dłuższe i bardziej błyszczące liście, a pędy są gładkie (nie omszone). Owoce śliwy japońskiej charakteryzują się błyszczącą, bardzo elastyczną i cienką skórką o szerokiej gamie barw: od żółtobiałej, poprzez pomarańczową, łososiową, bordowo-granatową, do niemal czarnej. Owoce mają większą trwałość niż owoce tradycyjnie uprawianej u nas śliwy domowej, są mało podatne na gnicie i odgniatanie się.

Śliwka węgierka - odmiany, uprawa, choroby
Coraz ciekawsze odmiany śliwki węgierki i łatwość jej uprawy sprawiają, że chętnie sadzimy ją w naszych ogrodach. Dowiedz się jak wygląda uprawa śliwki węgierki, poznaj atakujące ją choroby i metody walki z nimi. Wybierz z nami najlepsze odmiany śliwki węgierki do Twojego ogrodu! Więcej...

Śliwa japońska - najlepsze odmiany do uprawy amatorskiej

Odmiany śliwy japońskiej uprawianej w Polsce są mieszańcami z gatunkami śliw europejskich. Szlachetne odmiany szczepione są na podkładach z ałyczy, dzięki czemu zwiększona została ich odporność na przemarzanie. Wśród dużej liczby odmian śliwy japońskiej, najlepszymi do amatorskiej uprawy w naszych ogrodach są: 'Kometa', 'Shiro', 'Santa Rosa' i 'Vanier'.

Śliwa japońska 'Kometa' - jest to rosyjska odmiana śliwy japońskiej. Drzewo jest odporne na mróz, rzadko zapada na choroby oraz charakteryzuje się słabym wzrostem. Owocuje już w drugim roku po posadzeniu, plony są obfite i regularne. Pąki kwiatowe, mimo wczesnego rozwoju, rzadko uszkadzane są przez przymrozki. Owoce tej odmiany są kuliste lub lekko wydłużone, dojrzewają w I i II dekadzie lica. Skórka owoców jest żółta, z dużym intensywnym czerwono bordowym rumieńcem, czasem lekko nakrapiana.

Śliwa japońska 'Shiro' - jest to odmiana wyhodowana w Stanach Zjednoczonych. Drzewa tej odmiany rosną umiarkowanie silnie, tworzą kuliste korony, z długimi przewieszającymi się pędami. Owocują obficie i regularnie jeżeli rosną w sąsiedztwie odpowiedniego zapylacza, np. 'Santa Rosa'. Przy zbyt dużej liczbie zawiązków owoców, konieczne jest przerzedzanie zawiązków, aby nie dopuścić do drobienia owoców. Odmiana 'Shiro' jest ceniona ze względu na duże (40-50 g) i smaczne owoce, dojrzewające od polowy lipca do początku sierpnia. Mają sercowaty kształty i zielonkawożółtą skórkę, pokrytą delikatnym białym nalotem. Miąższ owoców jest soczysty, słodko kwaskowaty i delikatnie aromatyczny. Owoce zerwane z drzewa mogą być przechowywane w chłodnym miejscu przez co najmniej 7 dni. W naszych warunkach jest to najmniej zawodna odmiana śliwy japońskiej.

Śliwa japońska 'Santa Rosa' - kolejna amerykańska odmiana śliwy japońskiej. Wzrost drzew tej odmiany jest bardzo silny, tworzą wysmukle korony z wzniesionymi pędami. Odmiana 'Santa Rosa' nie wymaga zapylacza, jest odmianą samopłodną. Owoce, o ciężarze około 50 g, dojrzewają na początku sierpnia. Ich kształt jest owalny lub lekko sercowaty. Skórka jest różowoczerwona, pokryta woskowym nalotem. Miąższ jest żółtym przebarwiający się na różowo, słodko kwaskowaty i soczysty.

Śliwa japońska 'Vanier' - odmiana kanadyjska o umiarkowanym wzroście. Jest to odmiana odporna na raka bakteryjnego i brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Owoce są duże (40-50 g) kuliste, żółto lub żółtopomarańczowe z różowoczerwonym rumieńcem. Miąższ jest żółty lub zaróżowiony, miękki, soczysty i bardzo aromatyczny.

Śliwa japońska - uprawa na działce

Uprawa śliwy japońskiej w Polsce nie stwarza trudności, ponieważ jej wymagania glebowe i agrotechniczne są zbliżone do śliw europejskich. Jedynym problemem jest wrażliwość śliw japońskich na niskie temperatury, szczególnie wczesną wiosną. W naszej strefie klimatycznej śliwa japońska zakwita bardzo wcześnie (marzec), przez co pąki kwiatowe są narażone na uszkodzenie, spowodowane przez przymrozki.

Spadki temperatury poniżej -20°C mogą być przyczyną uszkodzeń drewna gałęzi i konarów. Ze względu na wrażliwość na niskie temperatury, pod uprawę śliw japońskich najlepiej nadają się zachodnie i południowo-zachodnie tereny Polski. W tych regionach zimy są łagodne, a okres wegetacyjny długi i ciepły. Drzewka śliwy japońskiej najlepiej jest sadzić na wiosnę, ze względu na wrażliwość na niskie temperatury. Sadzimy drzewka jeszcze przed nabrzmiewaniem pąków. Późniejszy termin może grozić ich uszkodzeniem.

Śliwy japońskie, podobnie jak ich europejskie krewniaczki, mają duże zapotrzebowanie na wodę i bardzo dobrze radzą sobie z okresowym wysokim poziomem wód gruntowych. Dobrze rosną na terenach, gdzie w okresie wiosennym jest duża ilość opadów. Wymagają gleb żyznych, lekkich i przewiewnych. Najodpowiedniejszymi są gleby gliniaste, piaszczysto-gliniaste i lessowe.

Większość odmian śliwy japońskiej do wydania owoców wymaga obcego zapylacza. Zapylaczami mogą być inne odmiany śliwy japońskiej lub ałycza. Niestety na zapylacze nie nadają się tradycyjnie uprawniane u nas odmiany śliwy domowej. Dlatego sadząc śliwę japońską na działce należy podsadzić w sąsiedztwie drzewko innej odmiany śliwy japońskiej lub ałyczy albo wybrać do uprawy odmianę samopłodną 'Santa Rosa'.

Podczas uprawy śliwy japońskiej mogą wystąpić takie same choroby i szkodniki, jak podczas uprawy śliw europejskich. Najgroźniejszymi chorobami śliwy japońskiej są: szarka śliwy, rak bakteryjny drzew owocowych i brunatna zgnilizna drzew pestkowych. Najczęściej pojawiającym się szkodnikiem śliwy japońskiej jest owocówka śliwkóweczka.

mgr inż. Agnieszka Lach

Przeczytaj również:

Grusza azjatycka - odmiany, uprawa, sadzenie
Grusza azjatycka cieszy się coraz większym zainteresowaniem wśród posiadaczy ogrodów poszukujących nowości i ciekawych roślin na swoją działkę. Roślina ta daje smaczne, jadalne owoce, bardziej podobne do jabłek niż znanych nam gruszek, ale też posiada cenne walory ozdobne. Zobacz jak wygląda uprawa gruszy azjatyckiej w ogrodzie oraz które odmiany grusz azjatyckich nadają się do sadzenia w naszym klimacie. Więcej...

Cytryniec chiński - właściwości, uprawa, przepisy na przetwory
Cytryniec chiński to wieloletnie pnącze o dekoracyjnych owocach. Zazieleniając mury i pergole stwarza osłonę od wiatru, kurzu czy słońca. Jego efektowne owoce bogate są w cukry i aminokwasy, a medycyna od lat wykorzystuje właściwości lecznicze cytryńca. Zobacz jak wygląda uprawa cytryńca chińskiego w Polsce oraz poznaj najlepsze przepisy na przetwory z owoców cytryńca. Więcej...

Malinotruskawka - uprawa, cena sadzonki
Wbrew ogólnemu pojęciu malinotruskawka nie jest krzyżówką maliny i truskawki, lecz zupełnie oddzielnym gatunkiem pochodzącym z Japonii. Charakteryzuje się czerwonymi owocami, dość smacznymi i bardzo dekoracyjnymi. Zobacz jak wygląda uprawa malinotruskawki w ogrodzie, czy roślina ta radzi sobie w klimacie Polski oraz jaka jest cena sadzonki malinotruskawki. Więcej...

Opracowano na podstawie: G. Hodun, M. Hodun, Śliwy japońskie, Działkowiec 03/2003, str. 34-35; E. Rozpara, Śliwy japońskie, Działkowiec 03/2007, str. 48-49. Fot. depositphotos