Glicynia japońska, kwiecista - odmiany, uprawa, przycinanie, rozmnażanie

Glicynia japońska lub inaczej glicynia kwiecista (Wisteria floribunda) to efektowne pnącze o wyjątkowo długich i gęstych kwiatostanach. Dorasta do 10 m długości i wspaniale wygląda prowadzona przy trejażach, pergolach oraz ścianach budynków. Poznaj ciekawe odmiany glicynii japońskiej polecane do uprawy w ogrodzie. Podpowiadamy jak prawidłowo wykonać cięcie glicynii kwiecistej i jakie są sposoby na jej rozmnażanie.

Glicynia japońska, kwiecista - Wisteria floribunda
Fot. Tangopaso, Public domain, Wikimedia Commons

Jak wygląda glicynia japońska, kwiecista

Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda), nazywana również wisterią lub glicynią japońską, należy do rodziny bobowatych (Fabaceae) i prawdopodobnie pochodzi z Japonii i Korei. Do Europy glicynia ta została sprowadzona w 1830 r i nadal króluje w europejskich ogrodach.

Glicynia japońska jest wieloletnim pnączem o pędach wijących się lewoskrętnie i dorastających przeciętnie do 10 m długości. Nieparzystopierzaste liście glicynii japońskiej są na ogół mniejsze niż u glicynii chińskiej. Jesienią zielone liście zmieniają kolor na złocisty. Motylkowe kwiaty glicynii japońskiej, występujące w odcieniach fioletu i niebieskiego, rozwijają się w maju i czerwcu, około 2-3 tygodni później niż kwiaty glicynii chińskiej. Delikatnie pachnące kwiaty glicynii kwiecistej są zebrane w bardzo gęste grona o długości średnio 50 cm. Miejsce kwiatów zajmują spłaszczone strąki często pozostające na roślinie aż do wiosny.

Glicynia japońska, kwiecista - Wisteria floribunda
Fot. AnRo0002, CC0, Wikimedia Commons

Czy glicynia japońska jest trująca?

Glicynia jest roślina trującą. Wszystkie jej części, zwłaszcza nasiona, zawierają niezwykle szkodliwe substancje zagrażające życiu i zdrowiu ludzi, psów, kotów i innych zwierząt domowych. Te toksyczne substancje zagrażają jednak wyłącznie po spożyciu rośliny. Nie ma żadnych przeciwwskazań aby uprawiać glicynię w celach ozdobnych. Warto jedynie roślinę zabezpieczyć przed np. przypadkowym zjedzeniem przez małe dziecko lub zwierzę.

Glicynia japońska, kwiecista - Wisteria floribunda
Fot. pixabay

Glicynia japońska, kwiecista - odmiany

Pośród licznych odmian glicynii japońskiej do uprawy w ogrodzie polecane są zwłaszcza:

Glicynia japońska 'Geisha' - o dwukolorowych kwiatach białych i lawendowych;
Glicynia japońska 'Kuchi-beni' syn. 'Lipstick' - o jasnoróżowych kwiatach;
Glicynia japońska 'Ludwik Lawin' - odmiana polska o jasnofioletowych kwiatach zebranych dorastająca do 10 m i dobrze sprawdzająca się w naszym klimacie;
Glicynia japońska 'Longissima' syn. 'Alba' - odmiana szczepiona na pniu o bardzo długich gronach w kolorze białym;
Glicynia japońska 'Macrobotrys' syn. 'Multijuga' - wyróżniająca się niezwykle dużymi kwiatostanami w kolorze niebieskofioletowym zebranymi w kiście, które mogą osiągać nawet 60-80 cm długości;
Glicynia japońska 'Rosea' syn. 'Honbeni' - o długich kwiatostanach - różowych z purpurowym rumieńcem;
Glicynia japońska 'Violacea Plena' - o pełnych kwiatach które są zebrane w długie grona.

Glicynia japońska, kwiecista - Wisteria floribunda
Fot. Cliff from Arlington, Virginia, USA, CC BY 2.0, Wikimedia Commons

Glicynia japońska, kwiecista - uprawa

Glicynia kwiecista kwitnie wyłącznie w pełnym słońcu. Wymaga stanowiska ciepłego i zacisznego a gleby żyznej, próchniczej, wilgotnej i głęboko uprawionej. Ze względu na szybki wzrost i dużą masę zieloną glicynia potrzebuje silnych podpór. Dlatego najlepiej sprawdza się prowadzona przy metalowych konstrukcjach mocowanych na murach lub ścianach budynków oraz na masywnych pergolach oraz trejażach.

Wisteria ma średnie wymagania wodne, należy ją podlewać zwłaszcza w pierwszych latach uprawy oraz podczas długotrwałej suszy. Żeby zatrzymać na dłużej wilgoć w glebie można wyściółkować rośliny korą lub dojrzałym kompostem.

Duże zapotrzebowanie glicynii japońskiej na składniki pokarmowe można zaspokoić nawożąc rośliny co 2-3 lata obornikiem w ilości 10 kg na m². Wiosną każdego roku należy zasilać glicynię nawozami wieloskładnikowymi o zwiększonej zawartości fosforu i potasu, które korzystnie wpływają na kwitnienie. Glicynia kwiecista należy do rodziny motylkowych i wiąże azot z powietrza. Dlatego trzeba uważnie stosować nawozy azotowe - zbyt wysoka zawartość tego pierwiastka jest częstym czynnikiem sprawiającym, że glicynia nie kwitnie.

Glicynia japońska, kwiecista - Wisteria floribunda
Fot. pixabay

Co prawda glicynia japońska odznacza się większą odpornością na mróz niż glicynia chińska, ale w pierwszych latach uprawy warto pnącza osłonić słomianymi matami lub zimową agrowłókniną. Kopczyk z ziemi lub kompostu usypany u podstawy pnia chroni szyjkę korzeniową przed przemarznięciem. Jeżeli podczas ostrych mrozów pędy glicynii zostaną uszkodzone wtedy z szyjki korzeniowej wyrosną nowe pędy.

Glicynia japońska, kwiecista - przycinanie

Glicynia kwiecista od 2-3 roku uprawy wymaga regularnego cięcia w celu ograniczenia wzrostu, uzyskania gęstego pokroju oraz obfitego kwitnienia. To szybko rosnące pnącze doskonale znosi ten zabieg. Cięcie glicynii przeprowadzamy w dwóch terminach - letnim i zimowym.

Letnie cięcie glicynii

Wisteria zawiązuje pąki kwiatowe późną jesienią, dlatego cięcie glicynii przeprowadzamy dopiero po ustaniu kwitnienia, najlepiej w lipcu. Skracamy tegoroczne pędy za 5 liściem i w ten sposób kierujemy energię rośliny na zawiązywanie pąków kwiatowych.

Cięcie zimowe glicynii

Zimowe cięcie glicynii przeprowadzamy przed rozpoczęciem wegetacji - w połowie lutego. Zaczynamy od cięcia sanitarnego usuwając wszystkie chore, uszkodzone i słabe pędy. Skracamy także pęd główny pozostawiając ok. 1 m ubiegłorocznego przyrostu, a długopędy tniemy nad 2-3 pąkiem.

Glicynia japońska, kwiecista - rozmnażanie

Glicynię japońską możemy rozmnażać z nasion, ale rośliny uzyskane tym sposobem późno wchodzą w okres kwitnienia, bo dopiero po 7-10 latach, a czasem nawet dopiero po 15 latach od siewu nasion. Dlatego lepiej rozmnażać glicynię za pomocą odkładów poziomych lub sadzonek pędowych pobieranych w czerwcu.

mgr inż. Anna Błaszczuk

Przeczytaj również:

Opracowano na podstawie:
1. W. Bugała, Drzewa i krzewy dla terenów zieleni, PWRiL, Warszawa 1979, s. 400-401;
2. M. Czekalski, Krzewy i drzewa liściaste, PWRiL, Warszawa 1995, s. 84;
3. M. Czekalski, Liściaste krzewy ozdobne, PWRiL, Poznań 2006, s. 23-25;
4. M. Czekalski, Pnącza ozdobne w ogródku, PWRiL, Warszawa 1986, s. 20-21.