Stihl Cash Back
Strona główna / Rośliny ozdobne / Ślaz maurytański - właściwości, zastosowanie, uprawa

Ślaz maurytański - właściwości, zastosowanie, uprawa

Ślaz maurytański ma ładny pokrój, duże kwiaty i dekoracyjnie powcinane liście. Roślina ta jest blisko spokrewniona z popularną malwą i dość do niej podobna. Bezpretensjonalny ślaz doskonale wygląda w ogrodzie wiejskim, naturalistycznym oraz na tle ścian budynków i wzdłuż ogrodzeń. Przedstawiamy bliżej właściwości ślazu maurytańskiego i zasady jego uprawy.

Ślaz maurytański
Ślaz maurytański - Malva sylvestris var. mauritiana
Fot. Hardyplants, Public domain, Wikimedia Commons

Jak wygląda ślaz maurytański

Ślaz maurytański (Malva sylvestris var. mauritiana) należy do rodziny ślazowatych lub inaczej malwowatych (Malvaceae) i w naturze występuje w Europie, Azji i Afryce Północnej. Klasyfikuje się go jako podgatunek ślazu dzikiego (Malva sylvestris). Jest zaliczany do bylin, ale w naszych warunkach klimatycznych uprawiamy go jako roślinę jednoroczną.

Ślaz maurytański zaliczamy do roślin wysokich. Strzeliste pędy ślazu osiągają średnio 100 cm wysokości. Tak wysokie rośliny doskonale prezentują się na rabatach, sadzone wzdłuż ścian budynków i ogrodzeń.

Ozdobne liście ślazu gęsto porastają łodygi. Liście są duże, ciemnozielone, dłoniaste i mocno powcinane. Latem rozwijają się pojedyncze, lejkowate kwiaty ślazu maurytańskiego w odcieniach różu i fioletu. Duże kwiaty mają średnicę do 7 cm i mają dekoracyjne, ciemniejsze żyłkowanie. Są miododajne i ładnie pachną. Kiedy więdną, zmieniają kolor na niebieski.

Ślaz maurytański kwitnie od czerwca do września przyciągając do ogrodu pszczoły, dlatego roślina ta cieszy się popularnością wśród pszczelarzy. Owocem ślazu są niewielkie niełupki, które wykorzystuje się do sporządzania mieszanek łąk kwietnych - miododajnych, miejskich i tradycyjnych.

Ślaz maurytański
Ślaz maurytański - Malva sylvestris var. mauritiana
Fot. Wadems, Public domain, Wikimedia Commons

Ślaz maurytański - właściwości i zastosowanie

Już w czasach starożytnych ślaz był uważany za roślinę świętą, leczącą duszę oraz wypędzającą wszelkie choroby. Właściwości ślazu maurytańskiego ceniono też w średniowieczu - cesarz rzymski Karol Wielki nakazał uprawę tej interesującej rośliny w ogrodach królewskich ze względu na jej lecznicze działanie.

Obecnie wiemy, że ślaz jest bogaty w śluzy, które tworzą ochronny film łagodzący stany zapalne organizmu między innymi w zaburzeniach trawienia oraz przy problemach skórnych. Wyciąg ze ślazu wchodzi w skład środków do płukania jamy ustnej i gardła oraz do irygacji narządów płciowych.

Dzięki zawartości garbników i flawonoidów ślaz maurytański ma także właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Popularne są zwłaszcza preparaty ze ślazem stosowane w nieżytach górnych dróg oddechowych (kaszlu, bólu gardła), żołądka i jelit oraz dróg moczowych.

Liście i kwiaty ślazu są jadalne, mogą być wykorzystywane do sałatek, koktajli oraz do dekorowania potraw.

Ślaz maurytański
Ślaz maurytański - Malva sylvestris var. mauritiana
Fot. Hermann Luyken, CC0, Wikimedia Commons

Ślaz maurytański - uprawa

Ślaz maurytański nie jest szczególnie wymagający. Dobrze rośnie w pełnym słońcu na przepuszczalnej, umiarkowanie żyznej glebie o odczynie zbliżonym do obojętnego. Ta odporna roślina poradzi sobie także na glebach słabych i ubogich, bywa wykorzystywana przy rekultywacji terenów poprzemysłowych.

Co prawda ślaz jest gatunkiem odpornym, ale żeby obficie kwitł, warto go regularnie podlewać w okresach suszy. Na mało zasobnych glebach rośliny można wiosną zasilić nawozem mineralnym o spowolnionym działaniu, dzięki czemu będą bujne rosły i obficie kwitły przez całe lato.

Ślaz maurytański - rozmnażanie, wysiew nasion

Ślaz maurytański rozmnaża się z siewu nasion wprost do gruntu jesienią lub wiosną na rozsadniku. Nasiona siejemy w rzędy odległe co 40 cm pozostawiając rośliny w rzędzie co 50-60 cm.

Przeczytaj również:

Opracowano na podstawie:
1. J. Kresanek, Rośliny lecznicze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1983, s. 124;
2. Wielka Księga Ziół, Readers Digest, Warszawa 2009, s. 121;
3. A. Sulborska, Rośliny dwuletnie i jednoroczne atrakcyjne dla pszczół w Pasieka 5/2015, s. 30-35.