Zielone fugi - mech i trawa między kostką brukową

Zielone fugi możemy utworzyć wypełniając przestrzenie między kostką brukową żyznym podłożem, w wyniku czego pojawi się mech między kostką brukową (w miejscach cienistych) lub trawa między kostką brukową (na słońcu). Na jakie rośliny możemy jeszcze liczyć? Czy warto te miejsca obsiewać? Jak duże powinny być przestrzenie pomiędzy kostką brukową? Zobacz jak układać kostkę brukową aby utworzyć naturalne zielone fugi.

Zielone fugi, czyli mech lub trawa między kostką brukową

Kiedy zielone fugi są dobrym rozwiązaniem?

Najprostszym sposobem połączenia nawierzchni z kostki brukowej z zielenią są elementy ażurowe. Jest to fantastyczne rozwiązanie, ale czasem może nie wystarczyć. Chociażby dlatego, że oferta kostek ażurowych jest zdecydowanie szczuplejsza od tradycyjnej kostki czy płyt tarasowych. Zdarza się również, że zwyczajnie nie chcemy wprowadzać do ogrodu kolejnego materiału nie pasującego do ogólnej koncepcji estetycznej. Powodów może być wiele, wszystkie jednak można podsumować jednym pytaniem - jak wprowadzić zieleń w nawierzchnię brukowaną nie używając produktów ażurowych?

Płyty ażurowe betonowe - zastosowanie w ogrodzie
Płyty ażurowe betonowe, mają szerokie zastosowanie w ogrodzie. Można z nich utworzyć nawierzchnię dróg, podjazdów, tarasów czy nawet zastosować na skarpy jako umocnienie. Zaletą nawierzchni z płyt ażurowych jest przepuszczalność wody, dzięki czemu woda opadowa może swobodnie przesiąkać do gruntu. Dają też możliwość stworzenia ciekawych rozwiązań aranżacyjnych. Zobacz jak wykorzystać w ogrodzie płyty ażurowe betonowe. Więcej...

W takim wypadku najlepszym rozwiązaniem wydają się zielone fugi. Świetnym rozwiązaniem jest wykonanie podczas układania kostki brukowej odrobinę szerszych przestrzeni między kostkami, a następnie wypełnienie ich fugą, której rolę spełni humus lub kompost wymieszany z piaskiem. Szerokość takiej zielonej fugi należy dobrać w zależności od wielkości elementów nawierzchniowych. Przy typowej kostce brukowej optymalne są fugi szerokości ok. 1 cm, przy większych elementach i płytach tarasowych 2-3 cm.

Można również stosować znacznie szersze fugi (o ile przestrzenie porównywalne z szerokością kostki ciągle można nazywać fugą), w takim jednak przypadku warto rozważyć mocowanie każdego elementu osobno na podkładzie cementowym. Im większe jednak przestrzenie pozostawimy między elementami nawierzchni, tym mniej komfortowe będzie użytkowanie tak urządzonej ścieżki w ogrodzie. To, co jest jak najbardziej akceptowalne przy spokojnym spacerze po ogrodzie może okazać się irytujące w trakcie codziennych przejść od drzwi do furtki.

Warto więc najpierw dobrze się zastanowić jak intensywnie i w jaki sposób będą użytkowane poszczególne dojścia i raczej nie decydować się na zbyt ażurowe na całej powierzchni elementy, które będą intensywnie użytkowane. Trzeba przy tym także pamiętać, że stosując takie rozwiązania istotnie zwiększamy przesiąkanie wody deszczowej do warstw podsypki i podbudowy. Bardzo ważne staje się więc zastosowanie geowłókniny, która zapobiegnie wypłukiwaniu kruszywa spod kostki i związanym z tym uszkodzeniom nawierzchni. Pozostałe elementy konstrukcji nawierzchni pozostają jak w tradycyjnych ścieżkach. Zaczynamy więc od korytowania, następnie odpowiedniej grubości podbudowa, geowłóknina i podsypka piaskowa. Tego typu rozwiązań należy jednak raczej unikać przy podjazdach i nawierzchniach narażonych na większe obciążenia. W tych wypadkach niezastąpione będą jednak bruki ażurowe.

Chodnik z zielonymi fugami - najprostszy sposób aby wprowadzić zieleń w brukowaną nawierzchnię. Tradycyjnie zaczynamy od korytowania (1), następnie układamy krawężnik (2), wykonujemy podbudowę (3), kładziemy geowłókninę (4) i podsypkę piaskową (5). Na to ułożona z trzycentymetrowymi odstępami kostka brukowa, np. Santorini (6). Fugi wypełnione humusem powoli zaczynają przerastać zielenią, tworząc doskonały efekt (7-9).

Jak zazielenić przestrzenie między kostką brukową?

Gdy wypełnimy jużprzestrzenie między kostką brukową żyznym podłożem, pozostaje pytanie czym obsadzić zielone fugi? Odpowiedź najprostsza brzmi: niczym. Poczekajmy. Fugi bardzo szybko zazielenią się same. Zakiełkują w nich nasiona i zarodniki przyniesione przez wiatr. Jest to rozwiązanie o tyle dobre, że możemy być pewni, że w naszym chodniku zadomowią się rośliny najbardziej odporne. Na co możemy liczyć? Jeżeli chodnik biegnie przez zacieniony teren ? pojawi się mech między kostką brukową, na czele z najodporniejszym i bardzo atrakcyjnym skrętkiem wilgociomierczym. Nie możemy na niego liczyć w miejscach słonecznych, tam jednak najprawdopodobniej pojawi się trawa między kostką brukową, ale także rośliny babkowate czy (szczególnie pożądane) stokrotki.

Druga wersja to samodzielne obsianie zielonych fug. Dzięki temu zyskamy pełną kontrolę nad ich ostatecznym wyglądem. Najczęściej w takim wypadku stosuje się różne gatunki traw (należy dobierać takie, które dobrze zniosą deptanie). Alternatywą jest trawnik z rolki. Trawę z rolki należy pociąć na wąskie paski i dokładnie dopasować do przestrzeni między elementami nawierzchni. W takim wypadku trzeba jednak pamiętać o starannej pielęgnacji, która umożliwi dobre ukorzenienie w niezbyt wielkich przestrzeniach.

Niektóre elementy ścieżki zastąpione trawą. Powstałe w ten sposób przestrzenie można traktować jako rodzaj niewielkich doniczek i obsadzać różnymi roślinami. Ilość zielonych przestrzeni może się zwiększać wraz z oddalaniem się ścieżki od domu ? w ten sposób uzyskamy efekt bruku powoli "gubiącego się" w trawie. Warstwy i kolejność budowy nie różnią się od tradycyjnego chodnika(1), warto jednak pamiętać o geowłókninie (2). Na rys. kostka brukowa Kreta (3). Elementy o kształcie trapezu doskonale klinują się między sobą. Niektóre przestrzenie pozostawiamy wolne(4), a następnie wypełniamy je humusem i i obsiewamy lub obsadzamy roślinami (5-6).

Pojedyncze kostki brukowe zastąpione trawą

Zielone fugi to jedno z rozwiązań. Nie jedyne jednak. Znakomity efekt może dać także usunięcie niektórych elementów nawierzchni i zastąpienie ich trawą. Szczególnie dobrze nadają się do tego celu kostki nieprostokątne ? takie jak na przykład Kreta czy Piazza produkowane przez Buszrem. Trapezowy kształt elementów zapewni ich lepsze klinowanie się ze sobą, a więc zamiana niektórych z nich na zieleń w znacznie mniejszym stopniu osłabi całość nawierzchni. Jest to szczególnie ważne, jeśli chcemy urozmaicić tym sposobem podjazdy lub inne powierzchnie narażone na duże obciążenia. W wypadku chodników nie ma aż takiego znaczenia.

Grupa roślin mogących rosnąć w tak urządzonych zielonych chodnikach jest bardzo duża i nie sposób wymienić wszystkich. Warto jednak zapoznać się ze szczególnie atrakcyjnymi możliwościami. Pomijając narzucającą się w sposób oczywisty trawę może to być na przykład pięknie kwitnący i bardzo odporny na deptanie i warunki atmosferyczne rozchodnik ostry lub świetnie rosnąca w nasłonecznionych miejscach i równie dobrze znosząca deptanie acena drobnolistna. W podobnych warunkach dobrze poradzi sobie również goździcznik skalnicowy czy zimozielony i pięknie kwitnący floks szydlasty. Na ocienione ścieżki doskonale nadaje się z kolei bardzo atrakcyjny fiołek wonny (także bardzo odporny na kontakt z podeszwami).

Wersja z największym udziałem zieleni, czyli przejście z luźno ułożonych płyt. W tym wypadku nie ma już wspólnej podkonstrukcji, każda płyta posadawiana jest osobno na fundamencie z piasku stabilizowanego cementem.
1. Grunt rodzimy; 2. Fundament piaskowo-cementowy; 3. Płyta brukowa (w tym wypadku kostka Santorini); 4. Odpowiednie odstępy między płytami zapewniają wygodę użytkowania; 5. Ułożenie płyt w trzech liniach zapewnia stabilne ustawienie stóp.

Płyty lub kostka luźno ułożone w trawie

Można jednak pójść jeszcze dalej i wykonać przejścia w postaci luźno ułożonych płyt. Aby takie rozwiązanie było wygodne, należy pamiętać o ustawieniu ich w odpowiednich odległościach zbliżonych do długości kroku człowieka. Przeciętnie jest to około 62 ? 65cm. Posadawiamy je na pięciocentymetrowej warstwie piasku stabilizowanego cementem. Doskonale nadają się do tego celu duże elementy, na których spokojnie zmieści się cała stopa. Świetne będą na przykład płyty tarasowe Blues czy Etno, ale także wszystkie inne odpowiednich rozmiarów. Warto pamiętać, że jeśli chcemy ustawiać je w jednej linii - dobrze wybrać elementy szersze, chociażby piaskowiec wet cast 30x60cm. Jeśli użyjemy płyt kwadratowych, ze względów ergonomicznych warto ułożyć je mijankowo w sposób odpowiadający naturalnemu rytmowi kroków człowieka. Ułożenie takich płyt w linii prostej wymusi na korzystających z przejścia chodzenie przypominające spacer po linie przy którym stopy stawiane są jedna przed drugą ? co na dłuższą metę nie jest zbyt wygodne.

Przeczytaj również:

Kostka brukowa w ogrodzie - wzory, rodzaje, zdjęcia, ceny
Kostka brukowa to niezwykle popularny i modny materiał, posiadający szeroki wachlarz zastosowań w ogrodzie. Kostką brukową można wykładać ścieżki, podjazdy i tarasy czy też wykonać z niej obwódki rabat. Aby optymalnie wykorzystać pełnię możliwości jakie daje kostka brukowa w ogrodzie warto dowiedzieć się jakie są dostępne rodzaje kostki brukowej, wzory i kolorystyka oraz porównać ceny kostki brukowej. Więcej...

Układanie kostki brukowej krok po kroku + FILM !!!
Układanie kostki brukowej to tylko z pozoru proste zadanie, gdyż tak naprawdę wymaga dużego przygotowania. Dowiedz się więcej na temat materiałów jakie najlepiej użyć do wykonania nawierzchni z kostki brukowej. Poniżej wyjaśnimy wszystkie etapy układania kostki brukowej krok po kroku, dzięki czemu w prosty sposób dowiesz się jak to prawidłowo i sprawnie wykonać. Artykuł uzupełniony materiałem filmowym! Więcej...

Czyszczenie i konserwacja kostki brukowej
Nawierzchnie z kostki brukowej są niezwykle odporne nawet na ekstremalne warunki zewnętrzne. Zima jest dla nich oczywiście najcięższym okresem, jednak oprawnie ułożonej nawierzchni nie wyrządzi jakichkolwiek szkód. Ale każdej na pewno przydadzą się "wiosenne porządki". Czasem konieczne jest usuwanie plam lub uzupełnianie fug. Więcej...

Opracowano na podstawie mat. prasowych nadesłanych przez nota bene. Fot. depositphotos, rys. Buszrem