Rośliny miododajne do ogrodu

Rośliny miododajne warto sadzić w ogrodach ze względu na ich wspaniałe kwiaty i możliwość przyciągania pożytecznych owadów. Owady będą miały stałe źródło nektaru i pyłku, a my niezwykłe wrażenia podczas obserwacji odwiedzających ogród motyli, pszczół i trzmieli. Poznaj najlepsze rośliny miododajne do ogrodu - kolorowe kwiaty, pachnące zioła, kwitnące byliny, drzewa i krzewy, stanowiące doskonały pożytek dla pszczół!

Rośliny miododajne przywabiają pszczoły, trzmiele i motyle
Fot. pixabay

Rośliny jednoroczne miododajne

Kwiaty jednoroczne to prosty sposób aby do ogrodu wprowadzić rośliny miododajne. Zachwycają różnorodnością, pokrojem, barwą i zapachem, a do tego są źródłem nektaru dla pożytecznych owadów.

Jedną z najbardziej znanych roślin jednorocznych jest aksamitka (Tagetes) pochodząca z Meksyku. Najczęściej spotykana jest aksamitka rozpierzchła (Tagetes patula), która ma niewielkie wymagania co do podłoża. Dobrze znosi przesadzanie w ciągu całego okresu wegetacyjnego. Najchętniej uprawiane są odmiany niskie osiągające 15 - 30 cm wysokości. Jest to roślina idealna do sadzenia na kwietnikach, obwódkach jak również w pojemnikach.

Do niskich aksamitek o zwartym pokroju należy także aksamitka wąskolistna (Tagetes tenuifolia). Posiada drobne koszyczki kwiatostanowe o pojedynczej budowie. Kwiaty mogą być koloru żółtego, pomarańczowożółtego lub czerwonobrązowego. Utrzymują się na roślinie aż do mrozów, stanowiąc pożytek dla pszczół jeszcze późną jesienią.

Aksamitka rozpierzchła 'Nana'
Fot. pixabay

Kolejną ciekawą jednoroczną rośliną miododajną jest kleome ciernista (Cleome spinosa), pochodząca z Ameryki. Ta wysoka do 1,50 m roślina ma silnie rozgałęzione pędy i zebrane w luźne grona białe, różowe lub fioletowe kwiaty o oryginalnej budowie. Kleome dobrze się prezentuje w dużych grupach na tle trawnika. Może być wykorzystana na kwiat cięty, ponieważ kwiaty zachowują trwałość przez około dwa tygodnie.

Kleome ciernista - Cleome spinosa
Fot. pixabay

Inną ciekawą rośliną jest silnie pachnąca rezeda wonna (Reseda odorata). Rezeda wonna pochodzi z Afryki Północnej. Ma jasnozielone liście, małe, zebrane w gęste grona jasnożółte lub seledynowe kwiaty. Można ją wysiewać pod oknami, lub w pobliżu altanek. Zapach jej kwiatów nie tylko wabi owady ale jest też wyczuwalny i bardzo przyjemny dla ludzi.

Rezeda wonna - Reseda odorata
Fot. Hekerui, CC BY-SA 4.0, Wikimedia Commons

Do roślin, których kwiaty otaczają roje pszczół i trzmieli należy żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare). Jest to roślina dwuletnia polecana szczególnie do ogrodów naturalnych, ale i na rabaty bylinowe. Kiełkuje, rośnie i kwitnie niezwykle szybko, toteż często jest pierwszą ozdobą na bylinowej rabacie. Kwiaty utrzymują się na roślinie od maja do września, zabarwiają się od czerwieni do głębokiego błękitu. Osiąga wysokość od 25 do 100 cm. Preferuje stanowisko słoneczne, na którym kwitnie obficie. Preferuje gleby obojętne, żyzne i wilgotne.

Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare)
Fot. pixabay

Byliny miododajne wieloletnie

Duże możliwości w tworzeniu miejsc przyjaznych owadom dają byliny. Jedną z moich ulubionych, którą chciałabym polecić jest pysznogłówka ogrodowa (Monarda hybrida). Jest to roślina o wyjątkowo małych wymaganiach. Dorasta do wysokości 1 metra, ma zebrane w główki białe, czerwone, purpurowe lub żółtawe kwiaty. Pysznogłówka dobrze znosi zarówno stanowiska słoneczne, jak i cieniste, gleby wilgotne, jak i suche. Dobrze wygląda na rabacie bylinowej w towarzystwie ostróżek, rudbekii, złocieni czy słoneczników. Łatwo się rozmnaża przez wysiew nasion, podział roślin lub rozłogi.

Pysznogłówka ogrodowa - Monarda hybrida
Fot. pixabay

Byliną chętnie odwiedzaną przez owady, szczególnie przez kolorowe motyle, jest języczka pomarańczowa (Ligularia dentata). To wysoka roślina, osiągająca nawet 150 cm wysokości. W połowie sierpnia pojawiają się na niej ogromne, pomarańczowe kwiaty ciekawie kontrastujące z okrągłymi, ciemnymi liśćmi i pozostają dekoracyjne do października. Wymaga wilgotnej i żyznej gleby. Źle znosi długotrwałe nasłonecznienie.

Piękną byliną tworzącą gęste zarośla, jest kocimiętka (Nepeta), dorastająca do 30- 40 cm wysokości. Ma srebrzysto zielone, bardzo mocno pachnące liście. W zależności od odmiany może mieć kwiaty białe, różowe lub fioletowo niebieskie, kwitnie od lipca do września. Lubi miejsca słoneczne z lekko wilgotną, przepuszczalną glebą. Nadaje się jako roślinność na skraju rabaty, lub do przykrycia gleby w nasłonecznionych miejscach. Dobrze komponuje się z różami.

Kocimiętka jest rośliną miododajną, przyciągającą pszczoły
Fot. pixabay

Oprócz tego, że jest rośliną miododajną, kocimiętka jest też bardzo lubiana przez koty. Stąd zresztą jej nazwa.

Ciekawą rośliną miododajną na rabaty bylinowe, przyciągającą pszczoły i motyle, jest pochodząca z Ameryki Północnej jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea). Ta przepiękna bylina kwitnie od czerwca do października na kolor różowo-purpurowy. Jeżówka najlepiej rośnie na glebie żyznej, próchnicznej, umiarkowanie wilgotnej, na stanowisku słonecznym. Dobrze będzie się czuła także na stanowisku półcienistym. Dorasta do 1,5 metra wysokości. Idealna na kwiat cięty. Mimo wysokości do jakiej dorasta nie wymaga podpór. Można ją rozmnażać z nasion lub poprzez wiosenny podział korzenia.

Łąka kwietna dla pszczół. Jak założyć łąkę kwietną w ogrodzie?
Jakie są zalety i wady łąk kwietnych, jak dobrać gatunki roślin na łąkę kwietną i kiedy wysiewać nasiona roślin łąkowych. Podpowiadamy jak założyć łąkę kwietną oraz jak wygląda jej pielęgnacja i koszenie. Oto kompletny poradnik dotyczące łąk kwietnych! Więcej...

Rośliną, niegdyś często spotykaną w wiejskich ogrodach, a dziś wracającą do łask jest gailardia oścista (Gaillardia aristata). Osiąga wysokość od 30 do 75 cm. Bylina o długich, sztywnych, owłosionych łodyżkach, rozgałęzionych od dołu, z podłużnymi lancetowatymi liśćmi. Posiada osadzone na długich szypułkach, jedno-, dwu- i trójbarwne kwiaty. Kwitnie bardzo długo, od lipca do października. Wszystkie kwiaty trzeba we wrześniu ściąć ponad liśćmi. Nadaje się na kwiat cięty. Gailardia oścista jest rośliną mało wymagającą, wystarczy zapewnić jej umiarkowanie wilgotną glebę i słoneczne stanowisko.

Gailardia oścista - Gaillardia aristata
Fot. pixabay

Omawiając byliny miododajne, nie sposób nie wspomnieć o lawendzie (Lavandula angustifolia), która poza wartościami użytkowymi i zielarskimi posiada niezwykłe walory estetyczne. Lawenda to kępiasta krzewinka, z pogranicza bylin i krzewów. Tworzy zwarte, regularne kępy, osiągające wysokość 45 do 60 cm. Posiada ozdobne, srebrzyste liście i różowe, jasnofioletowe lub niebieskofioletowe kwiaty. Kwitnie od czerwca do października. Dzięki swemu pokrojowi idealnie nadaje się na obwódki i niskie żywopłoty.

Lawenda przywabia do ogrodu pszczoły, trzmiele i motyle
Fot. pixabay

Świetnie wygląda również na rabatach bylinowych, ogródkach skalnych, balkonach i tarasach. Ze względu na jej zapach warto sadzić ją w pobliżu miejsc wypoczynkowych, np. wokół altan. Potrzebuje słonecznego stanowiska i dobrze zdrenowanej, przepuszczalnej, suchej gleby z dużą zawartością wapnia. Co roku po kwitnieniu trzeba wykonywać przycinanie lawendy aby zachowała ona gęsty, zwarty pokrój i dobrze się krzewiła. Jest rośliną zimozieloną, wymagającą zimowego okrycia.

Lawenda - właściwości, uprawa w ogrodzie, cięcie, rozmnażanie
Dzięki uroczym niebieskim kwiatom, wspaniałemu aromatowi oraz dostępności ciekawych odmian, lawenda coraz częściej gości w naszych ogrodach. Zobacz jakie właściwości posiada lawenda, jakie są możliwości jej zastosowania oraz jak wygląda uprawa lawendy w ogrodzie. Więcej...

Kolejną ciekawą byliną miododajną jest dyptam jesionolistny (Dictamnus albus). Roślina niezwykle dekoracyjna, osiąga wysokość od 60 do 120 cm. Ozdobą dyptamu są wspaniałe różowe lub białe kwiaty, przypominające gwiazdy owocostany i pierzaste liście. Zawiera łatwopalne olejki eteryczne, dzięki którym pachnie jak cytryna. W gorącym klimacie wydzielane olejki mogą ulegać samozapłonowi, stąd potoczna nazwa rośliny - gorejący krzew Mojżesza. Kwitnie od maja do lipca. Najlepiej sadzić na słonecznym stanowisku, w piaszczysto-próchnicznej, wapiennej glebie. Dobrze wygląda jako soliter, posadzony wśród krzewów ozdobnych lub na rabatach bylinowych. Dyptam jesionolistny jest rośliną mrozoodporną, nie wymagającą zimowego okrycia.

Dyptam jesionolistny - Dictamnus albus
Fot. depositphotos

Bardzo wytrzymałą rośliną na stanowiska słoneczne jest trojeść amerykańska (Asclepias syriaca). Poleciłabym ją szczególnie do dużych ogrodów, ponieważ roślina ta silnie się rozrasta, można jednak ograniczyć jej ekspansywność sadząc w dużym pojemniku wkopanym w ziemię. Ma lancetowate liście i bordowe kwiaty zebrane w duże baldachy. Kwiaty trojeści przyjemnie pachną i są chętnie odwiedzane przez owady. Zakwitają w czerwcu - lipcu i kwitną do sierpnia. Jest mrozoodporna i mało wymagająca co do gleby. Równie atrakcyjnym gatunkiem trojeści, choć o nieco mniejszej wydajności miodowej, jest trojeść bulwiasta.

Jedną z najbardziej miododajnych roślin jest przegorzan pospolity (Echinops ritro) osiągający wysokość 120- 150 cm. Posiada kuliste błękitne kwiatostany utrzymujące się na roślinie od lipca do września. Ostowate liście z wierzchu są zielone a srebrzyste od spodu. Dobrze rośnie na glebie luźnej, przepuszczalnej, piaszczystej, zawierającej dużo wapnia. Przegorzan preferuje suche i słoneczne stanowisko. Jest w pełni mrozoodporny. Idealny do nasadzeń naturalistycznych. Bardzo ładnie komponuje się z wyższymi krzewami iglastymi lub z roślinami o bordowym ulistnieniu, np. z berberysem. Nadaje się do suchych bukietów.

Przegorzan w towarzystwie jeżówki purpurowej
Fot. depositphotos

Do ciekawych bylin miododajnych należą także: bardzo żywotny jastrzębiec pomarańczowy (Hieracium aurantiacum), przetacznik długolistny (Veronica longifolia), wielosił błękitny (Polemonium coeruleum) o kwiatach niebieskich lub fioletowych, rzadziej białych, trzykrotka wirginijska (Tradescantia virginica) o pięknych niebieskich kwiatach.

Zioła miododajne

Chcąc zachęcić owady do odwiedzenia naszego ogrodu, warto wprowadzić do niego również zioła. Można stworzyć specjalnie wydzielone rabaty ziołowe, ale można też zioła wkomponować w istniejące rabaty bylinowe.

Jednym z miododajnych ziół jest szałwia lekarska (Salvia officinalis) - niezwykle wytrzymała roślina, drewniejąca od dołu. Powinna być sadzona na glebie przepuszczalnej o niewielkiej zawartości wapnia. Idealna do ogródka skalnego lub na rabaty ziołowe. W zależności od odmiany, wybarwia się na złoto zielony kolor do brunatno czerwonego.

Szałwia lekarska - Salvia officinalis
Fot. Walter Pöder, Public Domain, Wikimedia Commons

Innym miododajnym ziołem jest mięta pieprzowa (Mentha piperita), roślina odporna preferująca przewiewne, nasłonecznione miejsce, choć dobrze znosząca również półcień. Dobrze rośnie na glebie żyznej i wilgotnej. Ładnie wygląda w okolicy oczka wodnego.

Zimotrwałą rośliną chętnie odwiedzaną przez pszczoły, jest tymianek pospolity (Thymus vulgaris), jest to roślina na stanowiska słoneczne i ubogą glebę, nie toleruje wapnia w podłożu. Tymianek tworzy małe płożące lub rosnące prosto krzaczki. Ma twarde małe liście i mocny zapach. Kwiaty tymianku są drobne, bladoróżowe lub fiołkowo różowe, zebrane w kątach liści u szczytu łodyg.

Motyl odwiedzający kwitnący kwiaty tymianku
Fot. depositphotos

Rośliną bez której ja nie wyobrażam sobie ogródka ziołowego jest melisa lekarska (Melissa officinalis). Jest ziołem o zapachu zbliżonym do cytryny, rośnie do wysokości ok. 90 cm. Ma białe lub żółtawe kwiaty pojawiające się od czerwca do września, chętnie odwiedzane przez pszczoły. Owalne liście są koloru jasno zielonego. Dobrze czuje się na stanowisku półcienistym, słonecznym, na próchnicznej glebie. Na zimę dobrze jest przykryć melisę na wpół dojrzałym kompostem.

Krzewy miododajne

Budleja Dawida (Buddleja davidii) to miododajny krzew pochodzący z umiarkowanych i tropikalnych rejonów wschodniej Azji, Ameryki Południowej i Afryki. Ten dorastający do wysokości 3 metrów krzew posiada drobne kwiaty, zebrane w długie, gęste kwiatostany. Kwitnienie trwa od początku sierpnia aż do października. W zależności od odmiany kwiaty budlei mają barwę białą, żółtą, pomarańczową, różową, niebieską, fioletową lub purpurową. Dzięki tej różnorodności barw, możemy tworzyć w ogrodzie barwne bukiety, sadząc np. trzy różnokolorowe rośliny razem. Da to niesamowity efekt, przyciągający wzrok przechodniów. Przyjemny zapach budlei zwabia setki motyli, stąd często nazywana jest motylim krzewem.

Budleja Dawida - Buddleja davidii
Fot. pixabay

Krzew ten najlepiej sadzić w słonecznym, zacisznym zakątku ogrodu, na gliniasto-piaszczystej glebie o odczynie zbliżonym do obojętnego. Podczas upałów wymaga obfitego podlewania. W okresie wegetacji powinien być 2-3-krotnie zasilany nawozami wieloskładnikowymi. Ponieważ budleja jest mało odporna na mrozy trzeba ją na zimę okrywać kopczykiem ziemi, kory, trocin lub liści. Zwykle pędy nad kopczykiem przemarzają, nie ma to jednak większego znaczenia, gdyż i tak krzew trzeba co roku na przełomie kwietnia i maja krótko przycinać. Budleja rośnie bardzo szybko, osiągając w sierpniu wysokość 1,5 metra.

Inną niezawodną rośliną ogrodową jest berberys, występujący również w postaci zimozielonych krzewów. Jednym z najpiękniejszych krzewów w przydomowych ogrodach jest berberys Thunberga (Berberis thunbergii) pochodzący z Japonii. Osiąga wysokość do 2 metrów. Posiada niezwykle, intensywnie przebarwiające się jesienią liście na kolor pomarańczowy i szkarłatny. Na przełomie maja i czerwca pokrywa się pojedynczymi, brązowo żółtymi kwiatami. Jesienią ozdobą są długo utrzymujące się na krzewie, nawet przez całą zimę, eliptyczne, szkarłatne owoce. Nadaje się na niskie żywopłoty. Preferuje glebę umiarkowanie wilgotną, o lekko kwaśnym odczynie. Nie jest wymagający co do stanowiska.

Berberys Thunberga - Berberis thunbergii
Fot. pixabay

Pięknym, wytrzymałym na mróz, zimozielonym, miododajnym krzewem na stanowiska ocienione jest mahonia pospolita (Mahonia aquifolium), osiągająca wysokość 1 metra i pochodząca z Ameryki Północnej. Jej całoroczną ozdobą są blaszkowate, błyszczące liście, przebarwiające się jesienią i zimą na kolor brunatno czerwony. Żółte kwiaty zebrane w grona pojawiają się na przełomie kwietnia i maja. We wrześniu dojrzewają granatowoczarne owoce, chętnie zjadane przez ptaki, pokryte jasnoniebieskim nalotem. Najlepiej sadzić ją w miejscach zacisznych, na glebach wilgotnych, lekkich, piaszczystych i gliniasto-piaszczystych z dużą zawartością próchnicy. Mahonia pospolita idealnie nadaje się na zacienione stanowiska, można ją jednak również sadzić w miejscach słonecznych. Trzeba się jednak liczyć z tym, że w takich warunkach może przemarzać. Starsze krzewy źle znoszą przesadzanie, dlatego powinny być przenoszone na nowe stanowisko wraz z bryłą korzeniową.

Mahonia pospolita - Mahonia aquifolium
Fot. freeimages.com

Nieco zapomnianym krzewem, wartym powrotu do naszych ogrodów jest tarnina (Prunus spinosa). Jest to krzew nieco kłopotliwy, ponieważ tworzy wiele odrostów. Myślę jednak, że nie powinno się rezygnować z jej uprawy, gdyż jej białe kwiaty w kwietniu, a potem przepiękne niebieskie owoce ukazujące się jesienią, są jedyne w swoim rodzaju. Śliwa tarnina jest mało wymagająca i odporna na mróz i suszę, trzeba jej tylko zapewnić słoneczne stanowisko. Jest to roślina długowieczna. Kwiaty tarniny zawierają olejek kamforowy. Jej liśćmi żywią się gąsienice pazia królowej. Przemarznięte owoce tarniny nadają się do wyrobu bardzo dobrych win.

Znanym i powszechnie uprawianym krzewem, stosowanym na żywopłoty jest karagana syberyjska (Caragana arborescens). Roślina szybko rosnąca o zwartym pokroju. Od mają do czerwca tworzy wiązki motylkowatych, żółtych kwiatów. Niezwykle nektarodajna i pyłkodajna, jest chętnie oblatywana przez pszczoły. Karagana syberyjska znosi ubogie, suche i kamieniste podłoża, wykazuje dużą tolerancję wobec odczynu gleby, jednak dobrze czuje się na stanowiskach słonecznych. Bardzo dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza. Nie lubi przesadzania.

Krzewuszka cudowna 'Variegata'
Fot. depositphotos

Jednym z najwcześniej kwitnących krzewów nadających się do małych ogrodów, przyciągających pożyteczne owady, jest krzewuszka (Weigela). Jest to dość gęsty krzew dorastający do 2,5 metra wysokości, posiadający dzwonkowate, okazałe, barwne kwiaty, zmieniające barwę w miarę kwitnienia. Późnym latem często powtarza kwitnienie. Ładnie wygląda w towarzystwie innych kwitnących krzewów, jest również dobrym tłem dla kwitnących latem bylin. Dobrze wygląda również jako soliter, lub posadzona w szpalerze na nieformowany żywopłot.

Weigela najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, żyznych, umiarkowanie wilgotnych o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Dobrze znosi suszę i zanieczyszczone powietrze, dlatego polecana jest jako roślina miododajna do sadzenia w miastach. W miejscach półcienistych kwitnie słabo, dlatego oczekując obfitego kwitnienia lepiej wybrać dla niej stanowisko słoneczne. Również w tym celu, co roku, tuż po przekwitnięciu, należy przycinać pędy, a najstarsze, najsłabiej kwitnące skracać lub usuwać. Ten zabieg jest niezbędny, gdyż krzewuszka kwitnie na pędach jednorocznych. Na zimę, nasadę krzewu trzeba zabezpieczyć przed mrozem liśćmi, kompostem lub ziemią. Gdyby jednak krzew przemarzł, trzeba go wiosną krótko przyciąć. Po takim cięciu Weigela szybko się regeneruje.

Porzeczka krwista - Ribes sanguineum
Fot. Patrice78500, Public Domain, Wikimedia Commons

Pięknym krzewem miododajnym, niedocenianym w ogrodach przydomowych jest porzeczka krwista (Ribes sanguineum), pochodząca z Ameryki Północnej. Jest to krzew o wyprostowanych, sztywnych gałęziach, zakwitający przed rozwojem liści na różowy lub krwisto czerwony kolor. Ciemnogranatowe owoce z silnym jasnym nalotem woskowym wabią późną jesienią i zimą ptaki do naszego ogrodu . Najlepiej uprawiać ją na glebach żyznych, ciepłych i przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych o wystawie południowej i południowo- zachodniej. Odporna na choroby grzybowe.

Młode 1-roczne i 2-letnie oraz świeżo posadzone krzewy, należy dobrze okrywać poprzez obsypanie ich kopczykami z ziemi, torfu lub kory ogrodowej, czy obwiązanie roślin po pierwszych przymrozkach matą słomianą bądź tekturą falistą.

Żarnowiec miotlasty - Cytisus scoparius
Fot. Javier martin, Public Domain, Wikimedia Commons

Krzewami wabiającymi owady do ogrodu są także: żarnowiec miotlasty (Sarothamnus scoparius), idealny na wrzosowiska; czeremcha amerykańska (Prunus serotina), nadająca się do dużych ogrodów, posiadająca owoce świetne na nalewki alkoholowe; moszenki południowe (Colutea arborescens) o jaskrawożółtych kwiatach; amfora krzewiasta, inna nazwa - indygowiec krzewiasty (Amorpha fruticosa), roślina mało wybredna o ciemnopurpurowo fioletowych kwiatach; kolcosił Henrego (Eleutherococcus sieboldianus), nadal mało popularna roślina, a szkoda bo niezwykle ozdobna i mało wymagająca.

Drzewa miododajne

Jeżeli planujesz większe nasadzenia i poszukujesz sadzonek drzew miododajnych do swego ogrodu, to polecam Ci lipę drobnolistną (Tilia mordata). Lipę, której piękno docenił niegdyś nasz poeta z Czarnolasu Jan Kochanowski. Miło będzie kiedyś zasiąść w cieniu tego drzewa i zaciągnąć się intensywnym słodkim zapachem jego kwiatów. Lipa to jednak drzewo do dużych ogrodów, ponieważ osiąga wysokość do 40 metrów. Wytwarza prosty pień. W młodości ma gładką, zielonkawo szarą korę, która z wiekiem staje się płytko i podłużnie spękana, ciemnoszara. Liście lipy są sercowate z piłkowanym brzegiem. Posiada charakterystyczne jasnożółte kwiaty w luźnych baldachach, zakwitające na przełomie czerwca i lipca. Owoce ma małe, okrągłe i gładkie. Jest w pełni mrozoodporna.

Pszczoły odwiedzające kwitnącą jabłoń
Fot. pixabay

Innym, ciekawym drzewem miododajnym do dużych ogrodów, jest klon jawor (Acer pseudoplatanus) o szerokiej kulistej koronie i łuszczącej się płatami korowinie. Liście grube, pięcioklapowe, jesienią przybierające barwę żółtą lub pomarańczową. Owady zlatują się do żółto zielonkawych kwiatów zwisających w gronach, ukazujących się w maju po rozwoju liści.

Kolejnym drzewem wartym posadzenia, tym razem nawet w mniejszym ogrodzie, jest robinia lepka (Robinia viscosa). Drzewo dorastające do wysokości 6-12 m, o kulistym pokroju korony. Kora na pędach jest jasnobrązowa i gładka, jednak najmłodsze przyrosty pokryte są gruczołkowatymi, lepkimi włoskami. Liście są złożone z 13- 21 jajowatych listków, na wierzchu ciemnozielonych, pod spodem szarozielonych. Ozdobą robinii są bladoróżowe kwiaty, zebrane w krótkie grona, rozwijające się w czerwcu. W drugiej połowie lata powtarza mniej obfite kwitnienie. Jej zaletą jest to, że można formować jej koronę, nadając parasolowaty kształt. Robinia pięknie wygląda jako soliter, jak również w towarzystwie niewielkiej kompozycji z roślin karłowatych.

Pszczołę do ogrodu przywabiła kwitnąca wiśnia
Fot. pixabay

Jako drzewko miododajne do małych ogrodów, idealnie nadaje się szczepiona na pniu, niezwykle dekoracyjna wierzba iwa odm. Pendula (Salix caprea Pendula), przynosząca wczesną wiosną pierwsze ogrodowe ozdoby, srebrno-szare kotki. Po rozkwitnięciu kwiaty iwy zyskują żółtą barwę i roztaczają wokół słodki zapach. Kotki wierzby iwy mają nieoszacowane znaczenie dla świata owadów, jest to pierwszy pożytek dla pszczół po zimowym odpoczynku. Jej liśćmi żywią się między innymi gąsienice motyli. Wierzba ta rośnie szybko i jest mało wymagająca, jedyne co musimy jej zapewnić to słoneczne miejsce i świeżą wilgotną glebę. Efektownie wygląda w pobliżu oczek wodnych.

Warte uwagi walory estetyczne do ogrodu wnosi jarząb pospolity (Sorbus aucuparia). Jest to niewielkie drzewo do 15 m wysokości, charakteryzujące się gładką srebrzystoszarą korą. Liście matowo-zielone przybierają na jesieni złotożółtą do czerwono-żółtej barwę. Po roztarciu pachną gorzkimi migdałami. Jarząb pospolity tworzy rozpostarte baldachy białych kwiatów. Owocami jarzębiny to zebrane w grona, małe, kuliste, czerwone lub pomarańczowe korale. Owoce są jadalne, mają gorzkawy smak. Żeby pozbyć się goryczki wystarczy zebrane owoce lekko przemrozić.

Do małych ogrodów, mogę polecić również aralię wysoką (Aralia elata) o białych zebranych w baldachogrona kwiatach osiągającą wysokość do 8m, czy ewodię koreańską (Tetradium danielli) - niskie 7 metrowe drzewo, kwitnące obficie od lipca do sierpnia.

Przeczytaj również:

Byliny do ogrodu wiejskiego
Jako byliny do ogrodu wiejskiego powinno się wybierać rośliny, które podkreślą naturalny, nieformalny charakter ogrodu, a myślami będą nas wiodły ku wspomnieniom ciepłego, wiejskiego lata. Zobacz jak wybrać najlepsze byliny do ogrodu wiejskiego! Więcej...

Ogród przyjazny dla owadów
Stosując chemiczne środki ochrony roślin w celu zwalczania szkodników bardzo często nieświadomie niszczymy owady pożyteczne, jak np. pszczoły. Dziś zatem podpowiadamy jak stworzyć w ogrodzie warunki sprzyjające bytowaniu owadów i jak nie zagrażać życiu owadów pożytecznych. Więcej...

Pszczoła murarka ogrodowa - hodowla, jak zrobić domek
Pszczoła murarka ogrodowa jest niezwykle pożytecznym owadem. Od innych pszczół wyróżnia się większą łagodnością oraz dużą intensywnością zapylania roślin. Dlatego warto murarce ogrodowej zapewnić dobre warunki do bytowania w naszym ogrodzie. Zobacz jak wygląda hodowla murarki ogrodowej i jak łatwo zrobić domek, stanowiący schronienie dla tej pszczoły. Więcej...