Rannik zimowy - właściwości, sadzenie, uprawa
Rannik zimowy to wcześnie kwitnąca roślina bulwiasta, której intensywnie żółte kwiaty pojawiają się już na przedwiośniu. Ta niska, delikatna roślina doskonale nadaje się na rabaty, trawniki oraz pod wysokie krzewy i drzewa. W tym artykule przedstawiamy właściwości rannika zimowego i możliwości jego zastosowania. Dowiedz się, jak wygląda uprawa rannika w ogrodzie oraz jakie są sposoby na jego rozmnażanie.
Rannik zimowy - Eranthis hiemalis
Fot. pixabay
Rannik zimowy - występowanie
Rannik zimowy (Eranthis hiemalis) jest byliną bulwiastą należącą do rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). W naturze występuje w Europie środkowej i południowo-wschodniej, a w uprawie spotkać go można od 1570 r. W Polsce są spotykane głównie egzemplarze uprawiane. W zachodniej części Polski pojawia się jako gatunek częściowo dziczejący, będący uciekinierem z upraw. Można go spotkać głównie w miejscach półcienistych pod drzewami i krzewami liściastymi.
Jak wygląda rannik zimowy
Niewysoki rannik dorasta do 15 cm wysokości. Z drobnych, kulistych bulw wiosną wyłaniają się mocno powcinanie, odziomkowe liście na długich ogonkach. Rannik jest szczególnie atrakcyjny w lutym i marcu, gdy rozkwita dużymi, żółtymi kwiatami. Pojedyncze, 6 płatkowe kwiaty rannika zimowego są bardzo wrażliwe na wysokie temperatury - powyżej 10°C szybko przekwitają.
Rannik zimowy - Eranthis hiemalis
Fot. pixabay
Rannik zimowy - właściwości
Rannik zimowy jest ceniony głównie za właściwości dekoracyjne oraz rolę w ekosystemie jako jedna z najwcześniej kwitnących roślin. Kwiaty rannika są cennym źródłem nektaru dla pierwszych wiosennych owadów, takich jak pszczoły i inne zapylacze.
Rannik zimowy jest chętnie sadzony w ogrodach i parkach, zwłaszcza w miejscach cienistych i wilgotnych. Ze względu na wczesne kwitnienie jest doskonałym dodatkiem do wiosennych kompozycji ogrodowych. Ranniki najlepiej prezentują się w większych grupach wraz z innymi niewielkimi bylinami kwitnącymi wiosną, takimi jak: przebiśnieg, śnieżnik lśniący czy zawilec gajowy.
Rannik zimowy w towarzystwie krokusów
Fot. E. Dauscher, Public domain, Wikimedia Commons
Wybierając miejsce do uprawy rannika należy wiedzieć, że roślina zawiera alkaloidy oraz substancje drażniące, które po spożyciu mogą powodować zatrucia u ludzi i zwierząt. Objawy zatrucia to między innymi nudności, wymioty i biegunka. Dlatego z uprawy rannika lepiej zrezygnować, jeśli z ogrodu korzystają małe dzieci.
Rannik zimowy - sadzenie
Bulwy rannika najlepiej sadzić późnym latem, od sierpnia do września, aby cebulki zdążyły się ukorzenić przed nadejściem zimy. Najlepiej sadzić je w grupie na głębokość 6-7 cm i co 5-10 cm w rzędzie.
Rannik zimowy - uprawa
Rannik zimowy najlepiej rośnie w miejscach półcienistych, pod drzewami lub krzewami liściastymi. Roślina preferuje gleby próchnicze o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Gleba powinna być dobrze zdrenowana, aby uniknąć gromadzenia się nadmiaru wilgoci, która może prowadzić do gnicia cebulek.
Co prawda rannik zimowy jest mrozoodporny, ale młode bulwki warto przed nadejściem zimy okryć warstwą ściółki z torfu lub rozdrobnionej kory ogrodowej - aby chronić je przed przemarznięciem i by utrzymać wilgoć w glebie.
Rannik zimowy - Eranthis hiemalis
Fot. pixabay
W okresie wegetacji rannik zimowy potrzebuje regularnego podlewania, zwłaszcza w początkowej fazie wzrostu. Roślina nie wymaga intensywnego nawożenia, ale wiosną można ją zasilić kompostem lub innym nawozem organicznym, które wspomogą wzrost i kwitnienie rannika.
Rannik, sadzony w odpowiednich warunkach, jest stosunkowo odporny na choroby i szkodniki. Najważniejsze jest zapewnienie odpowiednio przepuszczalnej gleby, ponieważ nadmiar wody może prowadzić do gnicia bulw korzeniowych rannika oraz pojawiania się chorób grzybowych liści.
Rannik zimowy - rozmnażanie
Rannik zimowy jest bardzo łatwy do rozmnożenia. W sprzyjających warunkach wydaje obfity samosiew. Nasiona rannika łatwo się osypują, więc jeżeli chcemy je pozyskać, musimy być bardzo uważni. Zazwyczaj okres zbioru nasion przypada w maju. Niezwłocznie zebrane nasiona rannika wysiewamy do doniczek zadołowanych w cienistym miejscu. Wyhodowane bulwki sadzimy w wybranej lokalizacji w okresie od sierpnia do września.
Rannik może być także rozmnażany przez podział. W tym celu w okresie od sierpnia do września wykopujemy ostrożnie kępę rannika, delikatnie dzielimy bulwki i przesadzamy je w nowe miejsce.
Przeczytaj również:
- Żółty ogród - rośliny kwitnące na żółto, żółte liście i owoce
- Miłek wiosenny, amurski i letni - uprawa, rozmnażanie
- Ziarnopłon wiosenny - Ficaria verna
Opracowano na podstawie:
1. K. Heimberger-Preisler, Rośliny cebulowe, Wydawnictwo Hachette Livre Polska Sp. z o.o., Warszawa 2002, s. 45;
2. J. Krause, Zaplanuj wiosnę w Działkowiec 10/2013, s. 16-17;
3. J. Krause, Cebulowe non stop w Działkowiec 3/2014, s. 6-8;
4. J. Marcinkowski, Byliny ogrodowe, PWRiL, Warszawa 2002, s. 207.
