Lnica pospolita - właściwości lecznicze, zastosowanie, uprawa
Lnica pospolita jest miododajną rośliną o cennych właściwościach leczniczych i zdrowotnych. Ze względu na niewielkie wymagania i łatwość w uprawie, lnica rozpowszechniła się w wielu krajach o umiarkowanym klimacie. Podpowiadamy, jak wygląda uprawa lnicy w ogrodzie oraz jakie ma ona zastosowanie. Poznaj cenne właściwości lecznicze lnicy pospolitej!
Lnica pospolita - Linaria vulgaris
Fot. pixabay
Jak wygląda lnica pospolta
Lnica pospolita (Linaria vulgaris) należąca do rodziny babkowatych (Plantaginaceae) występuje naturalnie w Europie oraz Azji Środkowej. W Polsce jest rośliną pospolitą, można ją spotkać przy drogach, na nieużytkach oraz na polach uprawnych.
Lnica pospolita jest byliną dorastającą do 70-80 cm wysokości. Wzniesione, słabo rozgałęzione pędy rośliny są gęsto ulistnione, a zielone, wąskie liście mają wyraźne unerwienie.
Żółte, grzbieciste kwiaty lnicy pospolitej są zebrane są na szczycie łodygi w gęste grona. Ta ładna bylina wieloletnia długokwitnąca zachwyca swoimi kwiatami od czerwca aż do września a nawet października.
Owocem lnicy pospolitej jest torebka zawierająca drobne, oskrzydlone nasiona, które się łatwo rozprzestrzeniają.
Lnica pospolita - Linaria vulgaris
Fot. pixabay
Lnica pospolita - czy jest trująca
Choć lnica pospolita nie jest trująca to jej ziele (łodygi i liście) działa toksycznie na zwierzęta gospodarskie. Z powodu nieprzyjemnego zapachu oraz smaku, lnica rzadko bywa przez nie zjadana, ale może znaleźć się w sianie, którym karmione są zwierzęta. Szkodliwe substancje wpływają na układ pokarmowy i krwionośny sprawiając, że zwierzęta mają problemy z równowagą oraz z układem pokarmowym. Objawy zatrucia zwierząt lnicą mijają same wraz z upływem czasu.
Lnica pospolita - Linaria vulgaris
Fot. pixabay
Lnica pospolita - właściwości lecznicze
Lnica pospolita była rośliną znaną już w XV i XVI w. Właściwości lecznicze lnicy wykorzystywano do walki z chorobami wątroby, układu moczowego oraz gruźlicy. Medycyna ludowa zalecała ziele lnicy także zewnętrznie na obrzęki, do wybielania plam i piegów na skórze.
Współczesna medycyna także docenia lecznicze właściwości lnicy pospolitej. Roślina ta jest stosowania przy zaparciach, problemach dermatologicznych, hemoroidach i żylakach. Ziele lnicy wykazuje właściwości wybielające, dlatego jest wykorzystywane do poprawy kolorytu skóry, likwidowania przebarwień i rozjaśniania piegów.
Lnica pospolita - Linaria vulgaris
Fot. AnRo0002, CC0, Wikimedia Commons
Lnica pospolita - zastosowanie
Lnica pospolita ze względu na gęsty pokrój i obfite kwitnienie może być sadzona w ogrodach wiejskich i naturalistycznych. Ceniona za na wysoką miododajność lnica wchodzi w skład mieszanek łąkowych oraz przyciągających owady. Szybko się rozrasta i łatwo rozmnaża, co pozwala ją stosować jako roślinę okrywową. Niegdyś lnica miała szerokie zastosowanie - była cenioną rośliną barwierską a silny odwar sporządzony z liści i pędów lnicy był skutecznym środkiem na muchy.
Warto wiedzieć!
W przeszłości lnicy pospolitej przypisywano działanie magiczne. Roślina ta umieszczana w domach miała zabezpieczać mieszkańców przed złośliwymi czarami, chorobami, kłótniami i nieszczęściami.
Lnica pospolita - miododajność
Miododajne kwiaty lnicy są bogate w nektar i pyłek. Przyciągają pszczoły, motyle i inne owady zapylające. Jako że lnica kwitnie przez całe lato, aż do jesieni, czyni ją to cenną rośliną miododajną.
Lnica pospolita - uprawa w ogrodzie
Lnica pospolita jest mało wymagająca i łatwo się rozsiewa. Ze względu na swoją ekspansywną naturę i konkurowanie z innymi roślinami, lnica może stać się chwastem, który trudno jest usunąć z ogrodu.
Lnica pospolita potrzebuje dużo słońca i dobrze przepuszczalnej gleby, która nie jest zbyt żyzna. Roślina ta jest odporna i po ukorzenieniu wymaga niewielkiej pielęgnacji, poza przycinaniem martwych lub zwiędłych pędów i kwiatów.
Lnica pospolita - Linaria vulgaris
Fot. AnRo0002, CC0, Wikimedia Commons
Nasiona lnicy wysiewa się wprost do gruntu wiosną lub jesienią. Siewki należy przerwać, pozostawiając rośliny w odległość około 15-20 cm od siebie. Lnicę można też rozmnażać poprzez podział kłączy.
W okresie wegetacji lnica wymaga podlewania, ale tylko podczas długotrwałej suszy. Nie jest szczególnie wymagająca pod względem nawożenia, ale można wiosną zastosować nawóz mineralny wieloskładnikowy, żeby wspomóc jej wzrost i kwitnienie. Żeby lnica dłużej kwitła, warto na bieżąco usuwać przekwitłe kwiatostany.
Przeczytaj również:
- Kwiaty ogrodowe łatwe w uprawie
- Kwiaty ogrodowe wieloletnie długo kwitnące
- Rośliny lecznicze i prozdrowotne w Twoim ogrodzie!
Opracowano na podstawie:
1. J. Kresanek, Rośliny lecznicze, Wydawnictwo Sport i Turystyka, Warszawa 1982, s. 118;
2. M. Lipiński, Pożytki pszczele, PWRiL, Warszawa 1982, s. 253-254;
3. D. Rybak (pod red.), Rośliny lecznicze - atlas, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1993, s. 162.
