Glediczja trójcierniowa - zastosowanie, odmiany, uprawa, cięcie

Glediczja trójcierniowa to okazałe drzewo o luźnej koronie, miododajnych kwiatach i dekoracyjnych, długich strąkach. Mało wymagająca i mrozoodporna glediczja doskonale czuje się w naszym klimacie. Poznaj zastosowanie i polecane odmiany glediczji trójcierniowej oraz dowiedz się jak wygląda uprawa glediczji w ogrodzie. Podpowiadamy jak przycinać i rozmnażać to ciekawe drzewo.

Glediczja trójcierniowa - Gleditsia triacanthos
Fot. depositphotos

Jak wygląda glediczja

Glediczja trójcierniowa, nazywana także iglicznią trójcierniową (Gleditsia triacanthos) należy do rodziny bobowatych (Fabaceae) i pochodzi z Ameryki Północnej. W Europie jest uprawiana od XVII w. Również i w Polsce można ją spotkać w wielu parkach i ogrodach.

Glediczja jest pokaźnym drzewem dorastającym do 30 m wysokości o szerokiej, luźnej koronie i prostym pniu. Duże, twarde, często rozgałęzione ciernie wyrastają na pniu i konarach glediczji, chociaż nowe odmiany glediczji często są ich pozbawione.

Kolce na pniu glediczji trójcierniowej
Fot. Saxo, Public domain, Wikimedia Commons

Delikatnie wyglądające, pierzastozłożone liście glediczji trójcierniowej o długości 15-25 cm rozwijają się późno, bo dopiero w połowie maja. Soczyście zielone wiosną i latem jesienią przebarwiają się na żółto. Drobne, zielonożółte i niepozorne kwiaty glediczji pięknie pachną i są miododajne.

Miododajne kwiaty glediczji trójcierniowej
Fot. Wouter Hagens, Public domain, Wikimedia Commons

Po przekwitnięciu drzewo staje się dekoracyjne za sprawą strąków: taśmowatych, spłaszczonych i skręconych. Długie na 40 cm młode strąki glediczji trójcierniowej mają barwę czerwoną, dojrzewając stają się czerwonobrązowe i błyszczące. Pełnię dojrzałości osiągają w październiku i długo utrzymują się na drzewie, często nawet do wiosny. Duże nasiona glediczji są jadalne, w krajach Ameryki Północnej spożywa się je podobnie jak soczewicę.

Strąki glediczji trójcierniowej zawierające nasiona
Fot. Wouter Hagens, Public domain, Wikimedia Commons

Glediczja trójcierniowa - zastosowanie

Glediczję trójcierniową można spotkać w parkach i na terenach zieleni miejskiej. Jest również sadzona w dużych ogrodach, gdzie wspaniale prezentuje się jako soliter. Szeroka, luźna korona glediczji daje sporo cienia, a miododajne kwiaty przyciągają do ogrodu motyle, pszczoły oraz inne zapylacze. Niskie odmiany glediczji, o regularnej koronie, doskonale nadają do tworzenia alei, mogą też być sadzone przy drogach.

Glediczja trójcierniowa - Gleditsia triacanthos
Fot. Rob Hille, Public domain, Wikimedia Commons

Glediczja trójcierniowa - odmiany

Wytrzymała i mało wymagająca glediczja trójcierniowa doczekała się wielu odmian w tym takich o niewielkich rozmiarach oraz atrakcyjnych kolorach liści. Poznaj polecane odmiany glediczji do małych i większych ogrodów:

• Glediczja trójcierniowa 'Columnaris' - dorasta do 10 m wysokości i ma regularny, kolumnowy pokrój;
• Glediczja trójcierniowa 'Emerald Cascade' - to karłowa odmiana osiągająca do 4 m wysokości i wyróżniająca się zwisającymi pędami tworzącymi kopulastą koronę;
• Glediczja trójcierniowa 'Globosa' - ma kulistą koronę i jest doskonałym drzewem alejowym;
• Glediczja trójcierniowa 'Goofy' - ma luźną, ażurową koronę, wiotkie pędy i drobne liście;
• Glediczja trójcierniowa 'Rubylace' odmiana o bordowych liściach;
• Glediczja trójcierniowa 'Shademaster' - szybkorosnąca odmiana dorastająca do 12-15m o szerokiej koronie;
• Glediczja trójcierniowa 'Skyline' - szybko rosnąca odmiana o prostym pniu i regularnej, gęstej stożkowej koronie;
• Glediczja trójcierniowa 'Sunburst' - piękna odmiana o regularnym pokroju i złocistym wybarwieniu młodych liści dorastająca do 10m wysokości i prawie 6m szerokości. Nie zawiązuje owoców.

Glediczja trójcierniowa 'Sunburst'
Fot. Wouter Hagens, Public domain, Wikimedia Commons

Glediczja trójcierniowa - uprawa

Uprawa glediczji trójcierniowej nie powinna sprawić problemów, ponieważ roślina ta jest gatunkiem wytrzymałym i mało wymagającym. To mrozoodporne drzewo najlepiej rośnie w miejscach zacisznych i słonecznych. Preferuje gleby suche, piaszczyste i zasadowe. Glediczja adzona w mniej sprzyjających warunkach także sobie poradzi, będzie tylko rosła wolniej i może być mniej odporna na mrozy.

Młode okazy glediczji przez kilka miesięcy po posadzeniu należy regularnie podlewać oraz nawozić nawozami pozbawionymi azotu. Podobnie, jak inne rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae), także glediczja przy pomocy bakterii brodawkowych wiąże azot z powietrza i dodatkowe nawożenie azotowe nie jest dla niej potrzebne.

W pierwszych latach uprawy warto rośliny ściółkować ograniczając rozwój chwastów oraz parowanie wody z gleby.

Drzewko bonsai z glediczji trójcierniowej
Fot. Tangopaso, Public domain, Wikimedia Commons

Glediczja trójcierniowa - cięcie

Glediczja trójcierniowa dobrze reaguje na cięcie. Dlatego poleca się przez pierwsze 2-3 lata uprawy wiosną przycinać drzewko, żeby wyprowadzić jeden przewodnik. Cięcie glediczji jest wskazane także wtedy, gdy zależy nam na bardziej regularnej, kształtnej koronie.

Glediczja trójcierniowa - rozmnażanie

Glediczję trójcierniową rozmnażamy z nasion wysiewanych wiosną pod osłonami. Przed wysiewem zaleca się uszkodzić ich osłonkę, żeby łatwiej kiełkowały. W tym celu można nasiona przecierać delikatnie papierem ściernym lub pilniczkiem do paznokci albo moczyć w wodzie o temperaturze 60°C przez 2 godziny.

Tak przygotowane nasiona glediczji umieszczamy w doniczkach wypełnionych ziemią do sadzonkowania i osłaniamy szkłem lub folią, żeby utrzymać wysoką wilgotność i temperaturę. Po 10-20 dniach nasiona powinny zacząć kiełkować i w tym momencie należy zdjąć z doniczek osłony. Gotowe sadzonki glediczji trójcierniowej sadzimy do gruntu jesienią lub wiosną kolejnego roku.

mgr inż. Anna Błaszczuk

Przeczytaj również:

• Co posadzić na podmokłym terenie? Rośliny na gleby podmokłe
• Jakie pH gleby dla roślin? Przydatna tabela :-)
• Ile kosztuje wycięcie drzewa? Aktualne opłaty 2024

Opracowano na podstawie:
1. M. Bachofer, J. Mayer, Drzewa, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2007, s. 151-152;
2. W. Bugała, Drzewa i krzewy dla terenów zieleni, PWRiL, Warszawa 1979, s. 385-386;
B. Kremer, Drzewa - leksykon przyrodniczy, Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 1996, s. 210;
J. Pokorny, Drzewa znane i mniej znane, Polska Oficyna Wydawnicza BGW, Warszawa 1992, s. 114.