Daglezja zielona - odmiany, uprawa, przycinanie

Daglezja zielona doskonale nadaje się do sadzenia pojedynczo lub na żywopłot, tworząc gęste zielone osłony. Polecana jest do dużych ogrodów w stylu naturalistycznym i leśnym, szczególnie tam, gdzie zależy nam na szybkim uzyskaniu wysokich drzew. Ozdobne, karłowe odmiany daglezji zielonej sprawdzą się natomiast w małych ogrodach, na skalaniach i wrzosowiskach. Zobacz jak wygląda uprawa daglezji zielonej w ogrodzie. Podpowiadamy też kiedy i jak prawidłowo przycinać daglezje, aby drzewa zachowały zdrowie i atrakcyjny wygląd.

Daglezja zielona - Pseudotsuga menziesii
Fot. pixabay

Jak wygląda daglezja zielona?

Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii), znana również pod nazwą jedlica Douglasa to szybkorosnące drzewo iglaste pochodzące z Ameryki Północnej. Jest jednym z najwyższych i najszybciej rosnących drzew iglastych na świecie. W swojej ojczyźnie dorasta do 100 m wysokości, a w Polsce występują egzemplarze mierzące blisko 50 m.

Daglezja zielona jest rośliną długowieczną - może żyć nawet kilkaset lat. Z sylwetki przypomina świerk pospolity (Picea abies). Ma gęstą, zwartą i regularną, szeroko stożkową koronę o licznych, silnie rozgałęzionych pędach.

Daglezję zieloną najłatwiej rozpoznać po igłach i bardzo charakterystycznych szyszkach. Igły daglezji mają po 2-3 cm długości, są zielone i połyskujące, miękkie, niekłujące, wyraźnie spłaszczone i wąskie, z jasnymi paskami woskowego nalotu na spodniej stronie. Po roztarciu wydzielają przyjemny jabłkowo-pomarańczowy aromat. Szyszki daglezji zaopatrzone są w specyficzne, haczykowate i silnie wydłużone trójdzielne łuski nasienne.

Daglezja zielona na jednym z osiedli w Gdańsku
Fot. ©Agnieszka Lach

Odmiany daglezji zielonej

Najbardziej znaną odmianą daglezji zielonej jest jej odmiana botaniczna daglezja zielona sina (Pseudotsuga menziesii var. glauca). Obie formy są do siebie bardzo podobne, jednak odmiana glauca osiąga niższy wzrost (około 20 m) i posiada grubsze, srebrzyste i nastroszone igły. Daglezja zielona sina charakteryzuje się większą odpornością na suszę i mróz i z tego względu lepiej sprawdza się w ogrodach w rejonach o ostrzejszym klimacie.

W polskich szkółkach znaleźć można wiele ciekawych odmian daglezji, które wyróżniają się interesującym pokrojem i wybarwieniem igieł. Jedną z nich jest daglezja 'Pendula' o silnie zwieszających się pędach bocznych. Odmiana ta występuje również w wersji 'Glauca Pendula' o srebrzystych igłach.

Igły daglezji zielonej
Fot. ©Agnieszka Lach

Inną odmianą daglezji zielonej o zwisających pędach jest 'Graceful Grace'. Drzewka naturalnie pokładają się po ziemi, jednak podwiązane do podpory przyjmują zwisły pokrój.

Do małych ogrodów polecam karłowe odmiany daglezji zielonej. Pierwszą wartą uwagi jest odmiana 'Fletcheri' o spłaszczonym, poduchowatym, nieregularnym pokroju i powolnym wzroście (rośliny po 10 latach osiągają ok. 50 cm wysokości), która wspaniale prezentuje się w ogrodach skalnych.

Kolejną ciekawą odmianą daglezji jest 'Hofman', której igły pokryte są intensywnym niebieskim nalotem. Osiąga jedynie 4 m wysokości, tworzy wąską koronę z delikatnie przewieszającymi się bocznymi gałęziami.

Na uwagę zasługuje również niska odmiana daglezji 'Holmstrup', która wykształca zwartą, wąsko stożkową koronę, która z biegiem lat tworzy niemalże idealną kolumnę, zbliżoną pokrojem do żywotnika zachodniego 'Smaragd', popularnie określanego jako tuja Szmaragd.

Wszystkie wymienione odmiany daglezji charakteryzują się wysoką odpornością na mróz i suszę, dlatego mogą być z powodzeniem uprawiane niemal we wszystkich ogrodach.

Uprawa daglezji zielonej

Daglezja zielona jest gatunkiem mało wymagającym. Najlepiej rośnie w chłodnym i wilgotnym klimacie morskim. Jednak dzięki wysokim umiejętnością adaptacyjnym i wyjątkowej tolerancji, szybko potrafi dostosować się nawet do dużo gorszych warunków siedliskowych.

Daglezja zielona możne rosnąć na stanowisku słonecznym jak i zacienionym. Najlepiej sadzić ją w miejscu zacisznym i osłoniętym od wiatru. Drzewa preferują gleby gliniasto-piaszczyste, żyzne, próchnicze, głębokie i umiarkowanie wilgotne, o lekko kwaśnym odczynie. Źle rośną na glebach suchych, zbyt piaszczystych i ubogich w składniki pokarmowe.

Szyszki daglezji zielonej
Fot. ©Agnieszka Lach

Dorosłe daglezje mają bardzo silnie rozbudowany i sięgający głęboko w głąb ziemi system korzeniowy, dlatego dobrze radzą sobie w okresach suszy. Młode egzemplarze wymagają jednak podlewania w czasie letnich upałów. Po posadzeniu, ziemię wokół daglezji warto przykryć korą ogrodową, aby ograniczyć utratę wody z podłoża. Należy jednak unikać uprawy daglezji na glebach zbyt wilgotnych, ponieważ prowadzi to do rozwoju chorób.

Młode daglezje mogą być uszkadzane przez późnowiosenne przymrozki, ale łatwo i szybko się regenerują. Starsze drzewa są całkowicie mrozoodporne. Niestety daglezja zielona jest bardzo wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza. Z tego względu nie nadaje się do uprawy w okręgach przemysłowych i w centrach dużych miast oraz w pobliżu większych ciągów komunikacji samochodowej. Zanieczyszczenia powietrza powodują brązowienie igieł daglezji.

Daglezja zielona nie potrzebuje częstego nawożenia. Wystarczy raz wiosną zastosować uniwersalny wieloskładnikowy nawóz do iglaków lub nawóz przeciw brązowieniu igieł. Daglezja uprawiana na glebach regularnie wzbogacanych kompostem lub obornikiem nie będzie wymagała w ogóle dodatkowego nawożenia mineralnego.

Przycinanie daglezji zielonej

Młode, kilkuletnie daglezje bardzo dobrze znoszą przycinanie i formowanie na żywopłot.

Daglezję przycina się raz w roku wczesną wiosną (luty-marzec) lub pod koniec lata (sierpień-wrzesień). Pędy skraca się wówczas o 1/3 lub 1/2 długości, w celu nadania koronie pożądanej formy.

Przez pierwsze 2-3 lata po posadzeniu młode daglezje nie wymagają cięcia formującego, ponieważ ich korony mają naturalnie bardzo atrakcyjny pokrój. Cięcie formujące nie jest również konieczne w przypadku odmian daglezji o zwisających pędach. Warto jednak co roku wiosną wykonać u nich cięcie sanitarne, podczas którego usuwa się wszystkie przemarznięte i suche gałązki.

Starszych daglezji, powyżej 15 lat, nie należy przycinać zbyt radykalnie ponieważ będą chorowały. Jeśli jednak nastąpi konieczność mocnego przycięcia drzewa, taki zabieg najlepiej rozłożyć na dwa sezony, aby jednorazowo nie osłabiać drzewa drastycznym cięciem korony. Podczas jednorazowego cięcia starszej daglezji należy starać się nie usuwać więcej niż 30% korony.

Podczas przycinania daglezji nie należy skracać jej przewodnika. W przeciwnym wypadku, boczne pędy drzewa zaczną rosnąć w górę, nadając roślinie nieatrakcyjny, miotlasty pokrój.



mgr inż. Agnieszka Lach

Przeczytaj również:

Pielęgnacja iglaków wiosną. Jak zadbać o iglaki po zimie?
Iglaki po zimie często nie zachwycają swoim wyglądem. Gdy obejrzymy je dokładniej, okazuje się że pędy straciły swój soczyście zielony kolor, a niektóre gałązki całkowicie uschły. W takich sytuacjach konieczne jest właściwa pielęgnacja iglaków wiosną, która zabezpieczy je przed dalszymi zniszczeniami i przyspieszy regenerację roślin. Więcej...

Iglaki szybkorosnące na żywopłot
Iglaki to bardzo dobre rośliny do tworzenia żywopłotów. Są ozdobne cały rok i szybko rosną, dzięki czemu tworzą wysoki żywopłot w krótkim czasie. Mogą być przycinane lub rosnąć bez cięcia. Dowiedz się jakie są najlepsze iglaki szybkorosnące na żywopłot. W poniższym artykule wymieniono najlepsze odmiany iglaków szybkorosnących na żywopłoty, a także krótko opisano ich wymagania. Więcej...

Sadzenie iglaków - kiedy i jak sadzić iglaki
Prawidłowe sadzenie iglaków w dużej mierze decyduje o tym czy roślina się przyjmie i jak będzie wyglądał jej wzrost w najbliższych latach. Dlatego warto dowiedzieć się jakie iglaki wybierać do sadzenia i na jakie cechy roślin zwrócić uwagę przed zakupem, jak przygotować miejsce do sadzenia iglaków i jak postępować podczas sadzenia tych roślin. Oto wszystko, co trzeba wiedzieć aby właściwie posadzić iglaki. Więcej...