Stihl Cash Back
Strona główna / Kwiaty w domu / Czy dracena jest trująca?

Czy dracena jest trująca?

Dracena (Dracaena) to popularna roślina doniczkowa, którą można spotkać w domach, biurach, szkołach i centrach handlowych. Jej popularność wynika z atrakcyjnego wyglądu i niewygórowanych wymagań co do uprawy. Jednak niewiele osób zdaje sobie sprawę, że dracena jest trująca. Choć aby się nią zatruć trzeba by zjeść liście draceny lub mieć kontakt z sokiem wypływającym z uszkodzonych części rośliny. Wyjaśniamy jakie są objawy zatrucia draceną, a także co robić gdy liście draceny zje dziecko, pies lub kot.

dracena obrzeżona
Dracena obrzeżona - Dracaena marginata
Fot. depositphotos

Trujące właściwości draceny

Draceny figurują na listach roślin trujących. W Polsce najczęściej uprawiane są:

Związkami wywołującymi zatrucie są obecne w soku draceny saponiny. Są one rodzajem pochodnej cukru zwanej glikozydem o charakterystycznie pienistym wyglądzie i charakterystycznym gorzkim smaku. W największej koncentracji występują w liściach i korze draceny. Produkowane są przez roślinę w celu obrony przed szkodnikami i drobnoustrojami.

Saponiny obecnie w soku draceny wykazują właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne oraz pierwotniakobójcze. W niewielkich dawkach wykazują działanie moczopędne, wzmagają procesy wchłaniania jelitowego oraz sekrecję soków żołądkowego i jelitowego oraz żółci. Obniżają też poziom cholesterolu oraz nasilają trawienie tłuszczów. Mają zatem właściwości lecznicze.

Jednak w większych dawkach substancje zawarte w dracenie są toksyczne i działają drażniąco na błony śluzowe. Przyjęcie większych dawek saponin może powodować hemolizę erytrocytów, obniżenie poziomu białka całkowitego we krwi oraz wywoływać wymioty i biegunkę. Po przedostaniu się do krwioobiegu saponiny obniżają ciśnienie krwi. Ponadto wywołują stany zapalne jamy ustnej i gardła, zapalenie spojówek, łzawienie, biegunkę, a w kontakcie ze skórą wywołują reakcje uczuleniowe.

Czy dracena jest trująca dla zwierząt?

Toksyczne związki występujące w dracenach mogą wywoływać zatrucia u zwierząt domowych, a zwłaszcza kotów oraz psów, które czasem lubią podgryzać liście draceny.

czy dracena jest trująca dla kota
Czy dracena jest trująca dla kota?
Fot. depositphotos

Objawy zatrucia draceną u kotów i psów są bardzo gwałtowne i utrzymują się przez 12-24 godziny. Objawami zatrucia draceną u zwierząt domowych są rozszerzone źrenice, nadmierne ślinienie, osowiałość, zaburzenia równowagi, utrata apetytu, wymioty (często z krwią) i biegunka. Chociaż zatrucie draceną psa lub kota nie kończy się zwykle dla zwierząt śmiercią, konieczna jest wizyta u weterynarza, aby upewnić się, że nie doszło do odwodnienia i zaburzenia równowagi elektrolitowej.

Dracena jest równie trująca dla gryzoni, czyli świnek morskich, myszek, szczurów, a także dla królików. U świnek morskich i myszy saponiny obecne w soku draceny powodują niemal całkowity zanik ruchów jelit. Z kolei u szczurów wywołują skoki ciśnienia krwi i spowalniają akcję serca.

Aby zminimalizować ryzyku podgryzania liści draceny przez zwierzęta, powinno się ustawiać ją w miejscach dla nich trudno dostępnych. Co prawda gorzki smak liści draceny zniechęca zwierzęta do zjedzenia ich dużej ilości, jednak lepiej nie ryzykować.

Czy dracena jest trująca dla ludzi?

Ogólnie rzecz biorąc, draceny są roślinami bezpiecznymi dla ludzi. Dotknięcie draceny lub nawet przypadkowe połknięcie kawałka jej liścia, prawdopodobnie nie wywoła u człowieka poważnej choroby. Żeby wywołać poważne zatrucie, konieczne byłoby zjedzenie dużego fragmentu draceny.

Jednak, jak w przypadku wielu roślin, kontakt soku draceny z wrażliwą skórą może wywołać reakcje alergiczne. Dlatego osoby skłonne do alergii skórnych powinny pracować przy roślinach w rękawicach ochronnych.

Objawy zatrucia draceną u dzieci zależą od ilości saponin, jakie dostały się do organizmu wraz z pogryzionymi liśćmi. Zwykle są to wymioty, niekiedy problemy z koncentracją i rozszerzone źrenice. Gdy dziecko podczas zabawy pogryzie liść draceny, warto skontaktować się z pediatrą w celu konsultacji, jak postępować w przypadku wystąpienia wymienionych objawów.



Przeczytaj również:

Opracowano na podstawie: D. Barski, A. Spodniewska, Toksykologia weterynaryjna wybrane zagadnienia. Skrypt dla studentów weterynarii, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2014, str. 181.