Przechowywanie bylin i cebulek kwiatowych
nie zimujących w gruncie

Większość bulw, cebulek kwiatowych i kłączy bylin nie zimujących w gruncie, które sadziliśmy wiosną, należy wykopać we wrześniu lub październiku i przechować aż do wiosny następnego roku, kiedy to znowu umieścimy je w ziemi. Od właściwych warunków przechowywania zależy czy rośliny będą zdrowe i ponownie zakwitną na wiosnę. Oto sekrety przechowywania cebulek kwiatowych i bylin przez zimę.

Jak przechowywać cebulki kwiatowe?

Gdzie przechowywać cebulki i byliny?

Pierwszym krokiem, jaki warto wykonać, jeszcze zanim wykopiemy z ziemi cebulki do przechowywania i bulwy oraz kłącza bylin, jest odpowiednie przygotowanie pomieszczenia, w którym będziemy je przechowywać. Pomieszczenie takie warto zdezynfekować poprzez pobielenie jego ścian mlekiem wapiennym z dodatkiem lizolu. Urządzenia drewniane nasycamy natomiast roztworem wodnym siarczanu miedziowego.

Oczywiście w uprawie amatorskiej, gdy cebulki kwiatowe przechowujemy w piwnicy, w której trzymamy wiele innych rzeczy i sprzętów, zabiegi te często nie będą możliwe do wykonania lub ich wykonanie będzie bardzo uciążliwe, szczególnie jeżeli nie dysponujemy odpowiednimi środkami odkażającymi. W takim wypadku przynajmniej umyjmy gorącą wodą miejsca i skrzynki, w których będziemy przechowywać cebulki, a następnie dokładnie je osuszmy. Ważne jest stworzenie możliwości przewietrzania pomieszczenia przechowalniczego aby móc zapobiegać pojawianiu się wilgoci i regulować temperaturę w tym pomieszczeniu.

Ważne!
Bylin i cebulek kwiatowych nigdy nie przechowuj w tym samym pomieszczeniu, w którym przechowujesz owoce lub warzywa, gdyż podczas przechowywania wydzielają one etylen. Nadmierne nagromadzenie się tego gazu w pomieszczeniu przechowalniczym może być szkodliwe dla cebulek kwiatowych. Z podobnych przyczyn cebulek nie przechowujmy też w garażach, gdzie znajdują się szkodliwe dla nich opary z paliwa.

Jak przygotować cebulki do przechowywania?

Zbiór bulw, kłączy i cebulek kwiatowych do przechowywania przeprowadzamy przy suchej, bezdeszczowej pogodzie, w terminie odpowiednim dla danego gatunku (terminy wykopywania z gruntu są podane przy opisach poszczególnych gatunków roślin cebulowych do nasadzeń wiosennych). Po zbiorze materiał roślinny wymaga oczyszczenia i osuszenia. W tym celu cebule rozsypujemy np. na tacy w miejscu suchym i dobrze wietrzonym. Cebule, bulwy i kłącza dokładnie przeglądamy i odrzucamy egzemplarze z oznakami porażenia chorobami.

Materiał wyselekcjonowany do przechowywania można dodatkowo zabezpieczyć stosując zaprawianie "na sucho" lub "na mokro" (zabiegi te są szczególnie przydatne w przypadku dalii i mieczyka).

Zaprawianie na sucho
Zaprawianie na sucho polega na opylaniu lub nanoszeniu za pomocą pędzelka środków grzybobójczych. Możemy tu wykorzystać takie preparaty grzybobójcze jak Kaptan czy Topsin.

Zaprawianie na mokro
Zaprawianie na mokro polega natomiast na moczeniu materiału roślinnego przez około pół godziny w wodnym roztworze fungicydu. Uwaga - po zaprawieniu cebulek na mokro, należy je ponownie dosuszyć, zanim przeniesiemy je na miejsce składowania.

W uprawach amatorskich zaprawianie cebul kwiatowych przed zimą nie jest koniecznością, o ile w pomieszczeniu przechowalniczym zapewnimy im odpowiednie warunki przechowywania. Ważniejszym terminem zaprawiania jest wiosna, gdy nadchodzi czas na sadzenie roślin cebulowych w ogrodzie.

Przechowywanie bylin i cebulek kwiatowych różnych gatunków

Warunki przechowywania cebulek kwiatowych, bulw i kłączy poszczególnych gatunków różnią się nieco między sobą. Dalię, galtonię i jaskier pełnokwiatowy przechowuje się przesypane ziemią, torfem lub piaskiem. W suchym torfie w temp. 5°C przechowujemy wrażliwe na mróz orientalne odmiany lilii, bardziej odporne odmiany możemy natomiast pozostawić w gruncie. W piasku lub trocinach przechowuje się eukomis, krokosmię, nerinę, tygrysówkę i zawilec wieńcowy. Kannę przechowujemy wraz z bryłą ziemi, którą należy zimą nieco zwilżać. Acidanterę, cynobrówkę i mieczyki przechowujemy rozsypane cienką warstwą w ażurowych skrzynkach lub na drewnianych podestach.

Temperatury przechowywania poszczególnych gatunków oczywiśćie się różnią. Przedstawia je poniższa tabela.

Niektóre gatunki wymagają zmiennej temperatury w czasie przechowywania. Przykładem jest sprekelia. Jej bulwy trzeba wykopać jesienią zanim nadejdą pierwsze przymrozki i początkowo przechowywać w temp. 15 - 17°C. Od stycznia temperaturę należy obniżyć do 8°C.

Przeczytaj również:

Kwiaty cebulowe sadzone wiosną
Kwiaty cebulowe sadzone wiosną stanowią doskonałą ozdobę ogrodu przez całe lato, aż do jesieni. Większość z tych roślin posiada niezwykle bajeczne, przepiękne, wielobarwne kwiatostany, świadczące o ich tropikalnym rodowodzie. To dzięki nim w naszym ogrodzie zapanuje nastrój ciepłego lata, dopełnionego nutką egzotyki. Zobacz jakie kwiaty cebulowe sadzić wiosną i jak przeprowadzić sadzenie, aby rośliny te zachwycały nas aż do jesieni. Więcej...

Jak przezimować kwiaty cebulowe na balkonie?
Kwiaty tradycyjnie polecane na balkony, takie jak pelargonie czy petunie, są wrażliwe na przymrozki i sadzi się je zazwyczaj dopiero pod koniec maja. Nasz balkon wcześniej nie musi jednak świecić pustkami, gdyż od początku wiosny mogą go zdobić kwitnące rośliny cebulowe. Najpierw będziemy jednak musieli zmierzyć się z przezimowaniem kwiatów cebulowych w balkonowych skrzynkach i donicach. Więcej...

Jak przezimować pelargonie
Pelargonie to najpopularniejsze rośliny balkonowe. Jeżeli nie chcemy pozbywać się pelargonii, które cieszyły nas swoimi kwiatami od wiosny do jesieni, musimy je odpowiednio zabezpieczyć na zimę. Poniższy artykuł krok po kroku wyjaśnia jak prawidłowo przezimować pelargonie. Jeżeli zrobimy to poprawnie, rośliny nie tylko zakwitną ponownie w przyszłym roku ale i będziemy mogli wyhodować z nich nowe sadzonki. Więcej...

Opracowano na podstawie: M. Bartyńska Jak chronić byliny nie zimujące w gruncie, Działkowiec, Nr 10/95, s. 39; J. Krause, Jak zimuja kwiaty cebulowe, Działkowiec, Nr 9/09, s. 34, oraz C. Brickell, Wielka Encyklopedia Ogrodnictwa, Muza SA, Warszawa 1994, s. 235.